Content

Σάββατο, Σεπτεμβρίου 20, 2008

"...δικός μας ποταμός: Σταδίου, Πανεπιστημίου κι Ακαδημίας"

Τα βράδια ο τοίχος βγάζει χέρια.
Άλλοτε παίρνουν την βολική μορφή σου, κι άλλοτε με πνίγουν.
Κάποιες μέρες είσαι τόσο εδώ, κι άλλες μίλια πέρα που γκρεμίζουν φιλιά και βλέματα.


"...μουλιασμένος με λαγνείας οράματα, περπατώ στης Αθήνας τα κράσπεδα"
Γ. Ιωάννου

6 σπόροι:

lakis says:
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 22, 2008 8:54:00 π.μ. είπε...

Πάλι αυτός ο τοίχος; :) Μέρα καλή

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 26, 2008 12:23:00 π.μ. είπε...

"Κι εκεί που λένε πωσ ποτέ δεν πήγα, εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω.. "

Καθημερινά αγαπημένα ρεμάτα,οι δρόμοι εχούν τις δικές τους ιστοριές ...

-χελώνα-

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 26, 2008 11:31:00 μ.μ. είπε...

βρεχει παλι εδω
καποιες μερες η βροχη γεμιζει ως απανω κι οι τοιχοι αλλο δεν φαινονται
αλλες παλι βρεχει μοβ
βρεχει.

*και με τι λαχταρα περιμενω καθε σου αναρτηση*

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008 5:13:00 μ.μ. είπε...

#λάκη,μέρες καλές και πάντα φθινοπωρινες με γιασεμί ανθισμένο :)

#χελώνα, διαβάζω ένα βιβλίο του Χρήστου Βακαλόπουλου αυτήν την εποχή, λέγεται "Νέες Αθηναϊκές Ιστορίες" και μιλά για τις ιστορίες των δρόμων της Αθήνας...μπορει να σας αρέσει.

#μέσα στον ουρανό...υπάρχει ένας ήλιος...;) Σ ευχαριστώ πολύ

Θοδωρής says:
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 9:33:00 π.μ. είπε...

ΠΥΚΝΗ ΓΡΑΦΗ!

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 7:13:00 μ.μ. είπε...

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ, ΠΥΚΝΗ ΓΡΑΦΗ! ΣΥΝΕΧΙΣΕ...

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers