Content

Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008

"You better watch out for the fall."

Μωβ, πηχτό υγρό, των 8 παρά πλανιέται στη πόλη και ρουφά ήχους.
Καμιά φορά κι ανθρώπους.
Λείπεις.
Πάει ένας μήνας που 'φυγες κι έχω γεράσει 2 χρόνια.
Κι είναι κι αυτή η παράνοια, ένα βλέμμα και όλος ο κόσμος λιώνει. Είναι που προσπαθώ να μη βλέπω άδεια την Κηφισσίας, αδεια τα γράμματα, άδεια τα βιβλία. Γδαρμένα τα μέσα μου, κάτι στεγνό στο φάρυγγα, σαν να κατάπια συρματόπλεγμα. Κι αν δεν ήταν εκείνη η αποφασιστικότητά σου για το μαζί, εγώ -να- θα χα λυγίσει.
Σπάει τσιμέντο η θλίψη του Άντονυ, και πόσο μου λείπεις, τόσο• που φοβάμαι μην ερωτευτώ την απουσία σου

από ερημιά και μόνο.

7 σπόροι:

k* says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008 9:09:00 μ.μ. είπε...

ki egw ta idia
alla pio peza, pio gymna.
esy toulaxiston dimiourgeis
egw pikri kai adeia

Me:Moir says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 06, 2008 3:08:00 μ.μ. είπε...

Εγώ πάλι λέω,
να τα μαζέψετε και οι δύο και να έρθετε ένα ΣΚ. Η Θεσσαλονίκη είναι όμορφη το φθινόπωρο. Και στην καρδιά της κρύβει τους πιο μυρωδάτους καφέδες, τις πιο γλυκές σοκολάτες, τις ωραιότερες μουσικές και βόλτες. Τί λέτε? Και σε σένα το λέω πατριωτάκι....

lakis says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 07, 2008 11:52:00 π.μ. είπε...

Οδυνηρή η απουσία. Όταν υπάρχει η αγάπη ενώνει, αλλά δεν παύει να πονάει. Μέρα καλή

B612 says:
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008 8:37:00 μ.μ. είπε...

''και πόσο μου λείπεις, τόσο• που φοβάμαι μην ερωτευτώ την απουσία σου
από ερημιά και μόνο''


Δεν ξέρω τι να πω.

Απίστευτο.

Αγγίζεις χορδές που πονούν.

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 10, 2008 11:24:00 μ.μ. είπε...

Κ απ' ολα περισσοτερο αυτο που με πληγωνει ειναι την απουσια σου πως παω να συνη9ισω


#χελωνα

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008 1:53:00 μ.μ. είπε...

#αστρόκαππα, ε>

#εσύ, θα γίνει κι αυτό!

#λάκη, μέρες καλές μ αγάπη που να μην είναι απούσα.

#β612, καλημέρα με σάντουιτς παπαρούνα σε καφέ στην Πανεπιστημίου :)

#χελώνα, έτσι είναι.

anthrakoryxos says:
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 19, 2008 7:07:00 μ.μ. είπε...

Έχεις την καλησπέρα μου
Κάπου απο τα κεντρικά της απουσίας, έγινε λήψη..
Λες ν' αλλάζουν όλα κάποτε;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers