Άλλοτε παίρνουν την βολική μορφή σου, κι άλλοτε με πνίγουν.
Κάποιες μέρες είσαι τόσο εδώ, κι άλλες μίλια πέρα που γκρεμίζουν φιλιά και βλέματα.
Κάποιες μέρες είσαι τόσο εδώ, κι άλλες μίλια πέρα που γκρεμίζουν φιλιά και βλέματα.
"...μουλιασμένος με λαγνείας οράματα, περπατώ στης Αθήνας τα κράσπεδα"
Γ. Ιωάννου
Γ. Ιωάννου
6 σπόροι:
at: Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 22, 2008 8:54:00 π.μ. είπε...
Πάλι αυτός ο τοίχος; :) Μέρα καλή
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 26, 2008 12:23:00 π.μ. είπε...
"Κι εκεί που λένε πωσ ποτέ δεν πήγα, εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω.. "
Καθημερινά αγαπημένα ρεμάτα,οι δρόμοι εχούν τις δικές τους ιστοριές ...
-χελώνα-
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 26, 2008 11:31:00 μ.μ. είπε...
βρεχει παλι εδω
καποιες μερες η βροχη γεμιζει ως απανω κι οι τοιχοι αλλο δεν φαινονται
αλλες παλι βρεχει μοβ
βρεχει.
*και με τι λαχταρα περιμενω καθε σου αναρτηση*
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 05, 2008 5:13:00 μ.μ. είπε...
#λάκη,μέρες καλές και πάντα φθινοπωρινες με γιασεμί ανθισμένο :)
#χελώνα, διαβάζω ένα βιβλίο του Χρήστου Βακαλόπουλου αυτήν την εποχή, λέγεται "Νέες Αθηναϊκές Ιστορίες" και μιλά για τις ιστορίες των δρόμων της Αθήνας...μπορει να σας αρέσει.
#μέσα στον ουρανό...υπάρχει ένας ήλιος...;) Σ ευχαριστώ πολύ
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 9:33:00 π.μ. είπε...
ΠΥΚΝΗ ΓΡΑΦΗ!
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 7:13:00 μ.μ. είπε...
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ, ΠΥΚΝΗ ΓΡΑΦΗ! ΣΥΝΕΧΙΣΕ...
Δημοσίευση σχολίου