"Ποτέ μην εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους που χαμογελάνε πολύ,Αντόνιο. Χαμογελούν πολύ αυτοί που έχουν υποφέρει πολύ. Είναι ένας τρόπος να κρύβεσαι κι ένας τρόπος για να ξεχνιέσαι. Εμείς που γελάμε πολύ είναι γιατί έχουμε γνωρίσει τον πόνο. Κανείς δεν είναι τόσο ευτυχισμένος όσο αυτός που έχει υποφέρει, γιατί έχει νοιώσει το βάρος του αέρα και γνωρίζει πως σε κάθε λεπτό υπάρχει η πιθανότητα ενός τέλους. Μέσα σε δευτερόλεπτα ο κόσμος μπορεί να αναποδογυρίσει και η μπάλα της γης να πέσει πάνω σου,και τότε τίποτα πια δεν θα είναι όπως πριν. Γι'αυτό υπάρχουν χαμόγελα του πριν και χαμόγελα του μετά. Υπήρχε ένα χαμόγελο πριν πεθάνει η μητέρα μου κι ένα μετά[...]"
Θλιμμένοι Εραστές-Εουχένια Ρίκο
