Content

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007

cheap smokes

α 'θελα τόσο πολύ να σ' εντυπωσιάσω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη. Σα μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω. Ούτε που πρόλαβα να σου πω τη μοναδική μου ιδιότητα. Είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό κι άγριο πράμα του κόσμου. Στιγμές. Όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω πού να πετάξω, κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές, τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές, σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια, λόγια...Έτσι κι αλλιώς τα πράματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει. Κι εγώ την εμπιστεύομαι.

Είμαι απ' αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα."



υ.γ.1
"Περπατώ. Μ’ ένα παλιοπαντέλονο.Με τις αισθήσεις μου αναμμένες.
Είμαι, θέλω, μπορώ.Γιατί μπορώ μπορώ μπορώ.

Επαναληπτικά να αγαπάω"

Κ.Γ.


υ.γ.2.
Καμία απολύτως σημειολογική σχέση μ' αυτήν την ηλίθια μέρα. O στόχος αυτού του ποστ είναι καθαρά καλλιτεχνικός και προσωπικός και επικεντρώνεται στα συγκινησιακά τερτίπια της ψυχής. Εξ' αλλου: "...υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για ν' αρχίσεις μια ερωτική ιστορία. Αλλά μόνο ένας για να τελειώσει. Η ρήξη."

16 σπόροι:

fish eye says:
at: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 14, 2007 9:29:00 μ.μ. είπε...

αχχ..παλι με ταξιδεψες..συλλεκτης στιγμων εε??ομορφη ταινια..πριν ποσα χρονια??

s_k says:
at: Πέμπτη, Φεβρουαρίου 15, 2007 4:44:00 μ.μ. είπε...

απο τις καλες low budget ταινιες

η ζωη πολλες φορες ξερει..

εμεις;

didymous skulls says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007 12:09:00 π.μ. είπε...

"...υπάρχουν χιλιάδες τρόποι για ν' αρχίσεις μια ερωτική ιστορία. Αλλά μόνο ένας για να τελειώσει. Η ρήξη"

άουτς... αυτό πόνεσε!

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007 12:58:00 π.μ. είπε...

#με το φεγγάρι αγκαλια, τα φτηνά τσιγάρα είναι του 1997, εδω ένας τύπος από την Αμέρικα κάνει μια εξαιρετική ανάλυση της ταινίας του Ρένου.
Άσχετο:Η φωτο στο προφίλ από που είναι;;

#φιούζυ, αυτός και με no budget εξαιρετικά story έγραφε :ρ

#didymous skulls,"η ιστορία θα ναι πάντα η ίδια...", που λέγανε και στην θεατρική παράσταση Σ'αγαπώ και μού λύπης.

Unknown says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007 1:45:00 μ.μ. είπε...

πόσοι συλλέκτες στιγμών υπάρχουν;;;; να κάνουμε έναν σύλλογο, ένα κάτι τέλος πάντων ;) ξέρω ότι είσαι και φαν του Ρένου, οπότε τα φτηνά τσιγάρα θα τα έχεις δει πόσες φορές;;;;

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007 5:06:00 μ.μ. είπε...

#πνεύμα του δρόμου, ξυπναει το συνδικαλιστικό αίσθημα μέσα σας; Φυσικα και να κάνουμε σύλλογο, να μαζεύουμε τις γόπες μας μετά από σημαντικές αποφάσεις και να πίνουμε καφέδες με πιάτο την Αθήνα(αναρωτιέμαι πού στο καλό ήταν αυτή η καντίνα!!)

υ.γ.μέχρι στιγμής...7..

fish eye says:
at: Παρασκευή, Φεβρουαρίου 16, 2007 11:26:00 μ.μ. είπε...

παπαρουνα μου η φωτο στο προφιλ ειναι φισκαρδο τον αυγουστο του 2006

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 4:50:00 π.μ. είπε...

Σε συλλέκτες ΣΤΙΓΜΩΝ, τυχαίων αγγιγμάτων, ΣΙΩΠΩΝ που είναι το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του κόσμου, κι αυτό το ξέρουν μόνο ΠΟΙΗΤΕΣ που ως κληρονόμοι πουλιών, θα έχουν πάντα το ξαφνικό πόθο να πετάξουν, δεν έχω παρά να αφιερώσω το ΣΥΛΛΕΚΤΗ από τη συλλογή ΤΟ ΣΚΕΥΟΣ του Μ. Σαχτούρη:
«Μαζεύω πέτρες γραμματόσημα
πώματα από φάρμακα σπασμένα γυαλικά
πτώματα απ’ τον ουρανό
λουλούδια και ό,τι καλό
σ’ αυτό τον άγριο κόσμο
κινδυνεύει

ψηλά κοιτάζω σαν χαρταετός
ο Σταυραϊτός να φεύγει
αγγίζω δίχως φόβο ηλεκτροφόρα σύρματα
αυτά δε με αγγίζουν
ο ήλιος μαζεύει τις ημέρες μου γελώντας

μονάχα η ψυχή στ’ αυτί μου ψιθυρίζει λέγοντας:
σκοτείνιασε σκοτείνιασες
γιατί;
δεν είσαι τρομαγμένος;»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ: with a ukulele
κατά κόσμο: κ ART ά SOS
flying_libido@yahoo.gr
Υ.Γ. έι φεγγαροντυμένοι των Blogs, εσείς που ψάχνετε πίσω από λέξεις παντογνώστριες, μέσα σε εικόνες μεταξένιων συνειρμών
να σέρνουν λυρικό χορό τα μελισσόπουλα των στίχων-
κοπιάστε να σας «φιλέψουμε» την ελάχιστη πραγματικότητα 69 Χρυσηίδων Ρέμβης: www.afterzed.gr/kartasos

Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Φεβρουαρίου 17, 2007 9:53:00 μ.μ. είπε...

Εξαιρετικός ο Σαχτούρης, το υστερόγραφο το αφήνω ασχολίαστο.


Αφήστε που με το λυρισμό, πόσο μάλλον με το χορό του, δεν τα πηγαίνω καλά.

Ανώνυμος
at: Κυριακή, Φεβρουαρίου 18, 2007 2:03:00 μ.μ. είπε...

"...Αλλά μόνο ένας για να τελειώσει. Η ρήξη."

...η πλήξη;

Ανώνυμος
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 5:46:00 π.μ. είπε...

Την αποστροφή για το λυρισμό να τη θεωρήσω μαύρο χιούμορ;
Εκτός κι αν ο τίτλος του Blog, που ξεχειλίζει από λυρισμό και η εισαγωγική εικόνα, στην οποια στήνουν τρελό χορό τα χρώματα και η ποίηση, μπήκαν για αντιπερισπασμό... Το λέει και το τόσο πεζό ψευδώνυμο: ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 11:15:00 π.μ. είπε...

#inverted_a, μπορεί να ναι κι ο φόβος της πλήξης.:)

#with u ukulele,
Πες της το μ' ένα γιουκαλίλι
βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πως θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.


το μπλοκ άνοιξε πριν 2 χρονάκια περίπου, μπορεί ο λυρισμός να με χτύπαγε κατακούτελα τότε, ποιος ξέρει; Πόσο απέχει ο λυρισμός απ' τον σουρεαλισμό; Γιατί πιστέψτε με, μια παπαρούνα να καπνίσεις και βλέπεις χορό απο ροζ ελέφαντες. Αυτό δεν είναι σουρεάλ; :Ρ

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 11:16:00 π.μ. είπε...

Μα και τέλος πάντων, κάνεις δε θα σχολιάσει τον πολυτάλαντο Ρένο;;;

Ανώνυμος
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 7:15:00 μ.μ. είπε...

"Μα και τέλος πάντων, κάνεις δε θα σχολιάσει τον πολυτάλαντο Ρένο;;;"

Κανείς,παρά μόνο καμιά Μενεγάκη,Μελέτη κλπ :p

υγ:Επίσης υπάρχει κι ένας μόνο τρόπος για να μην τελειώσει μια ερωτική ιστορία.Να μην αρχίσει ποτέ.

-ο λύκος-

Άταντος ο Λυγξ says:
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 19, 2007 8:03:00 μ.μ. είπε...

υποκλίνομαι σε αυτήν την ταινία. σε όσους περπατούν το βράδυ στην έρημη Αθήνα. σε όσους συλλέγουν στιγμές..

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Φεβρουαρίου 20, 2007 12:42:00 π.μ. είπε...

#λύκε, δε θέτε φαντάζομαι να θυμηθώ τα χαμπέρια του δικού σας! Άκού εκεί κανεις!!! Έννοια σου, και όλο και σε κάποιο σανίδι θα θες να πάμε...:ΡΡ

#Άταντος ο Λυγξ, να στε καλά! Ορίστε κι ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει απο Τέχνη..που συμπάσχει με τις υπαρξιακές αναζητήσεις στη διάρκεια ένος ξεψυχισμένου Αύγουστου...;)
(άκου τα λύκε, άκου τα...!)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers