Content

Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008

"μ' όλες τις φωνές ποτέ δεν έμαθα τί σ' έκανε να κλαις"


Σα σταφύλι, μικρές στιγμές, νοιώθω μια άγνωρη ευτυχία, παρανάλωμα η ψυχή, δε μου τσαλαπάς το όνειρο κι αυτό αρκεί στα μίλια πέρα που είσαι. Σιχαίνομαι το λυρισμό μα σα μιλάω για σένα γίνομαι σελίδα βίπερ. Ροζ και χιλιοδιαβασμένη.
Κάτι αόριστο ζέχνει στην πόλη. Αργεί αργεί πολύ ο καιρός να φύγει, ούτε ένα ουσιαστικό στα τραγούδια, δεν έχω ούτε μία σιγουριά για να πιαστώ, κάτι που να ξορκίζει τους φόβους. Μού λείπουνε τα χέρια σου στο σώμα μου, ξεγελιέμαι μπροστά στην τηλεόραση, στη δουλειά μαθαίνω να κάνω πιο ψεύτικο τον κόσμο. Μέρες με καφέδες, θέλω να σπρώξω τις ώρες, ν' ακούσω τα γέλια μας ξανά, βράδια με διαδικτυακές σιωπές και τα σ' αγαπώ στα greeklish. Πως θα σ' ευχαριστήσω κάποτε -ψάχνω να βρω τις λέξεις. Ήρθες την ώρα που μάτωνα. Μικροσκόπιο πάνω από την κάθε μας στιγμή, μην θυμηθώ κανένα βλέμμα καμιά κουβέντα παραπάνω, το κρεβάτι σινεμασκόπ μνήμης. Δεν περνά ο καιρός, σεργιανάω στις στοές, τσιγάρο κι άλλο τσιγάρο. Επικεντρώνομαι στον έξω κόσμο.
Με προσπερνάνε μικρές αφίσες, αφίσες άτσαλες. Ράστερ και διχρωμίες για οικονομία μα κάπου στην τοση βιασύνη η πληροφορία χάνεται, βουλιάζει στο σιφόνι, την Ομόνοια.
Και μένεις ατάραχος, άοσμος κι ανεπηρρέαστος.

Κι ο έξω κόσμος, λοιπόν, τραγικά απαράλλαχτος.
(φώτο: H. C. Bresson)

15 σπόροι:

k* says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 26, 2008 8:04:00 μ.μ. είπε...

pws ta kataferneis panta kai me tsakizeis pes mou
eisai apisteyti

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008 1:36:00 π.μ. είπε...

Ευτυχώς που ήρθες πάλι...

lakis says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008 10:07:00 π.μ. είπε...

Δε χρειάζεσαι λόγια για να πεις "ευχαριστώ". Τ' αγγίγματα, τα βλέμματα και οι σιωπές φτάνουν και περισσεύουν. Μέρα καλή

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008 8:06:00 μ.μ. είπε...

Αν δεν έκλαιγε ή αν δεν φώναζε ίσως να μην τον πρόσεχες ποτέ. Ωραιο το κειμενό σου
εμένα δεν με ενοχλει ο λυρισμός αλλά ωρες ωρες δεν μπορώ να πω ούτε μια κουβέντα με κανένα τρόπο ούτε φωτεινα ούτε σκοτεινά.
Ενιωσα πως με αφορά το κειμενό σου και είπα να πω μια κουβέντα
Να σαι καλά και ευχομαι κουβεντες ωραιες και χαμόγελα στο δρόμο σου
Α.

Ανώνυμος
at: Τετάρτη, Οκτωβρίου 29, 2008 10:21:00 μ.μ. είπε...

τραγικα απαραλλαχτος και λειψος
οι κοκκινοι ουρανοι δεν ξεθωριαζουν;
εγω ξεμαθαινω αργοκινητα και στοιχειωμενα
και ξερεις,αυτο το ευχαριστω κυνηγαω-μα δεν τολμησα.
δεν τολμαω

κοκκινες παπαρουνες τα λογια σου και μαγευτηκα ξανα**

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008 2:22:00 μ.μ. είπε...

#αστρόκαππα, νύχτες με καζαμπλάνκα και μανχάταν.. λεγε!;)

#ντινούλι, καλως σε βρήκα.

#λάκη, κερνάμε λεμον πάι!

#ναι, ανώνυμη, καλά να σαι και συ. μόνο που τέτοιες κουβέντες ανώνυμου και γενικού περιεχομένου δεν αφορούν εμένα.

#μέσα στον ουρανό, θέλω να σε γνωρίσω :)

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008 10:37:00 μ.μ. είπε...

*σε φανταζομαι στην Ακαδημιας
κι αλλοτε παλι σε ενα λιβαδι με παπαρουνες κατακοκκινες
σε φανταζομαι σε μουσκεμενη την ομονοια
σε φανταζομαι διαβαζοντας τις λεξεις σου τοσο εντονα που ωρες ωρες νομιζω πως σε ξερω
*βλεπεις παντα την ειχα αυτην την μανια...να κοιταζω τους ανθρωπους και να κλεβω τις ζωες τους.να τις ονειρευομαι σαν να ταν παραμυθια

μακαρι να χαμε γνωριστει

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 30, 2008 10:58:00 μ.μ. είπε...

δν έχεις κι άδικο...δεν εξισώνεται πάντα αυτό που φαντάστηκες με το πραγματικό. και δεν ξέρω ποια αλήθεια απο τις δυό είναι καλύτερη.

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Νοεμβρίου 01, 2008 3:48:00 μ.μ. είπε...

η μη εξισωμενη
η υπερπραγματικη
αν θελεις η προ(σ)κληση ειναι ανοιχτη και για σενα-μια που μιλαμε για αληθειες:)

antinetrino says:
at: Κυριακή, Νοεμβρίου 02, 2008 12:18:00 μ.μ. είπε...

Πάντως παρά τον λυρισμό, ήσουν εξαιρετικά σαφής...γεια χαρά.

0comments says:
at: Τρίτη, Νοεμβρίου 04, 2008 6:45:00 μ.μ. είπε...

Γειά!

Άρης says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 14, 2008 2:38:00 μ.μ. είπε...

η ομιχλη σου μπαινει μεσα στα παραθυρα μου

Unknown says:
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 19, 2008 1:04:00 μ.μ. είπε...

βγαινει η βαρκούλα,βγαινει η βαρκούλα του ψαρά...
καλημέρα

island says:
at: Παρασκευή, Νοεμβρίου 21, 2008 11:12:00 π.μ. είπε...

Μη μου πεις ότι άρχισες να καπνίζεις!!!!

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 12:40:00 π.μ. είπε...

#μέσα στον ουρανό, οι μισές αλήθειες κ τα μισά ψέμματά μου είναι εδώ:)

#αντινετρίνο, αν και αργοπορημένα, καλησπέρα:)

#ξέρω ξέρω...ο δεκέμβρης να είναι ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ!

#άρη, μου θύμισες εκείνο το δισκάκι της Τσανακλίδου "Τα τραγούδια του μπαρ"

#κερασιά μου, δεν έχει αστειρευτη πίκρα αυτό το τραγούδι μέσα του;

#νησί, μάλλον σε μπλέκω με έναν άλλον που μου φτιαχνε στριφτά στην ελευσίνα.

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers