(foto: Vladimir Clavijo)Τη στιγμή που μ' είπες “ψυχή μου”, ο κόσμος σείστηκε.
Κατολισθήσεις βράχων από τ' άσχημα βουνά που χα μαζέψει. Στη χαρά σου πάνω είναι ευτυχία μου η μή γραφή. Η ανάγκη να μην αποτυπώσω τίποτα. Νερό.
Μετά πάλι κάπου χάνεσαι. Τσακισμένα διαδικτυακά καλώδια, κομμένα τραγούδια, πηγάδι απο παράπονο ο λαιμός μου, μπουκωμένες σιωπές τα τηλέφωνα.
Ο έρωτας λαχτάρα, κούνια μπέλα.
Κεί που μ' αφήνεις άλογο περήφανο, μια λανθασμένη εξίσωση και πάλι κουτάβι στη βροχή.
6 σπόροι:
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 1:22:00 π.μ. είπε...
Λίγες λέξεις και άπειρο συναίσθημα, κατακλυσμός εικόνων, ροή σαν προσευχή. Πανέμορφο το κείμενό σου. Ελπίζω η εξίσωση να παραμείνει αληθής και δυνατή: Εσύ άλογο περήφανο.
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 1:21:00 μ.μ. είπε...
Άραγε έχει η ολοκλήρωση κείνο το χρώμα, που τίποτα δε θές να κάμεις;
Μόνο να απολαύσεις το τώρα της στιγμής, πριν το αναπόφευκτο πέρας της σε κληροδοτήσει!
at: Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2008 10:23:00 μ.μ. είπε...
κουνια μπελα
οταν εισαι ευτυχισμενος δεν εχεις αναγκη.δεν τραβας φωτογραφιες,τραβας την στιγμη απ τα μαλλια κι αυτο σου φτανει.χαλας κερματα να ακους τον αλλον να σωπαινει στην αλλη ακρη της γραμμης."η αναγκη να μην αποτυπωσω τιποτα"
κουταβι στη βροχη-ακομα κι αν εχεις κατι σε μελαγχολια να κρεμεται πανω στις λεξεις σου εγω σε βρισκω ευτυχισμενη-η τουλαχιστον ετσι θελω να σε φανταστω..
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 01, 2008 7:25:00 μ.μ. είπε...
Kαλησπέρα, Πάππυ! :-)
Καμμιά φορά,
από 'κει που δεν το περιμένεις,
περίπου ως εκ θαύματος,
πέφτουν παραδείσια νανουρίσματα,
θαρρείς σα μάννα εξ ουρανού! :-)
http://rapidshare.com/files/169219769/Nanourisma.mp3.html
Στον καθρέφτη κοκκινάδι
κι ένα πουπουλένιο χάδι
στον λαιμό, σημαίνουν, Πάππυ,
ραντεβού με την... Αγάπη...! :-)
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 02, 2008 8:45:00 π.μ. είπε...
Σ' αφήνει ακριβώς εκεί που ξέρει ότι αν γυρίσει πίσω θα σε βρει. Αν θες να σε βρει φυσικά. Μέρα καλή
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 06, 2008 11:12:00 π.μ. είπε...
Το ίδιο συναίσθημα.
Αλλά τι όμορφα που το αποτύπωσες!!!
Δημοσίευση σχολίου