Content

Τρίτη, Ιουνίου 26, 2007

"come and take my heart"

Έτριζαν οι ρόδες του Καρβουνιάρη πάνω στις ράγες, τρίζανε και τα κεφάλια μας. Κρύο που μπαίνει από παράθυρα βρώμικα, χτυπά στα πρόσωπα, διώχνει κλεισούρα βαγονιού. Στρατιώτες απέναντι, έτοιμοι για Αυλώνα, αμούστακα μωρά με την παραλλαγή στα ρούχα και στα χέρια. Μα οι ώρες ήσαν βραδυκίνητες, στρουμπουλές κυρίες.

Νυστάζεις; Γίνε κουβάρι πάνω στα πόδια μου.

Πρωί και η Πόλη θορυβώδης. Σκονισμένη. Της τρυπάνε τα σωθικά, να φτιάξουνε-θέλουνε- μετρό. Με βρίσκουνε κάτι ξεγυρισμένοι συνειρμοί έξω από τον Άγιο Δημήτριο, την Α. να θέλει να κατέβει στα σίγουρα και μένα να βιώνω ένα αίσθημα ασφυξίας.

Διψάς;

Επιστροφή στο πολύχρωμο παρόν και το κανάλι Εγνατίας να παίζει παλιά κλιπάκια του Σχοινά και διαφημίσεις για στρώματα. Εμείς στα δικά μας. Αστείες φωτογραφίες και μικρά κλάματα κάτω από τον Πύργο. Με διαθλασμένα γραμμικά φώτα μοιάζει το λιμάνι σαν τα μάτια μισοκλείσουν από κούραση και αυτάρκεια. Αυτάρκεια ανθρώπων. Δε θέλω και δεν είμαι για πολλούς.

Μ’ αγαπάς και το βλέπω.

Ύστερα όλα πέρασαν πολύ γρήγορα.

Όσο διαρκεί ένα τραγούδι

βράδυ Παρασκευής

στο Miles.

1 σπόροι:

fish eye says:
at: Τετάρτη, Ιουνίου 27, 2007 4:33:00 μ.μ. είπε...

ωω..εισασταν θεσσαλονικη κ δεν ειπατε τιποτα??
γι αυτο ειχε γεμισει ο χωρος γυρω απο τον λ. πυργο παπαρουνισια πεταλα??
φιλι
υ.γ.το τραγουδακι θα σας το κλεψω

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers