Content

Κυριακή, Ιουνίου 17, 2007

"κι έτρεχα ξωπίσω σου κι εγώ"

"Σου πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς, κι όμως έχω ζήσει" - φεύγουν τα φωνήεντα από το στόμα της Χαρούλας θλιμμένα, φορτωμένα εικόνες, τρίζουν τα μάρμαρα. Υπερβολή, μου λες. Και η συγκίνηση θέλει τις υπερβολές της όμως.

Στο τέλος φωνάζαμε δε θα περάσει ο φασισμός, γεια σου κύριε Μάνο, ελπίδες σκορπάγαμε, για λίγο επαναστάτες, για λίγο άνθρωποι, για λίγο αθώοι.

(φωτο: σπαρμένη κάπου στο νετ)

5 σπόροι:

helorus says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 11:56:00 π.μ. είπε...

"Και η συγκίνηση θέλει τις υπερβολές της". Θα συμφωνήσω. Κι αν με ζορίζουν οι υπερβολές με γοητεύουν οι συγκινήσεις.

Καλά να είσαι.

veloz says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 18, 2007 6:27:00 μ.μ. είπε...

i fwto einai apo tis pio omorfes kai glykies pou exw dei..

Michael says:
at: Πέμπτη, Ιουνίου 21, 2007 10:04:00 μ.μ. είπε...

πλέον η συγκίνηση έχει περάσει μόνο σε επίπεδο υπερβολής για να είναι καταναλώσιμη απο περισσότερους. προτιμώ την μετρημένη συγκίνηση.

lust-time says:
at: Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007 7:37:00 μ.μ. είπε...

χέρια μπλεγμένα!

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιουνίου 26, 2007 12:28:00 π.μ. είπε...

#helorus, κι εσείς να στε καλά, καλό βράδυ:)

#βελόζ, μλκ μου να μην θυμάμαι από πού ξεθάβω την κάθε φωτογραφία...

#μιχάλη, συμφωνώ μαζί σου αν και δεν εννοούσα αυτό στο κείμενο. Ήθελα να πω πως για να περιγράψεις την συγκίνηση που νιωθεις πολλές φορές είναι αναγκαίο να καταφύγεις σε μια υπερβολή.

#lust-time, "γραμματικές για την αφή.."

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers