Content

Τρίτη, Απριλίου 10, 2007

"φεγγάρι, παλιοφέγγαρο, φεγγάρι μεταξένιο"

(...ή αλλιώς αυτόματη γραφή Νο.10)

Τιτιβίσματα, τσουρέκι με γέμιση και μια θολή θάλασσα. Μάλιστα. Όπως ο θείος ο Πάμπης διαβάζει την ωμοπλάτη του αρνιού και λέει το μέλλον –λέει- έτσι κι εγώ πάω στη θάλασσα. Για να μου πει τη μοίρα. Μα ήταν θολή και ακατοίκητη. Άκρη δεν έβγαλα. Μεγάλη Πέμπτη κι ο παπάς αγκομαχώντας τραύλισε το ανακοινωθέν: "Σήμερον Κρεμάται επί Ξύλου". Άμα η φωνή που σου ψελίσσει τα λόγια τούτα δεν αχνίζει την παραμικρή γλύκα, μόνο σαν εφιάλτη μπορείς να το αντιμετωπίσεις.

Αλμυρή βδομάδα. Οι αποστάσεις τελικά δεν είναι κάτι σταθερό. Δε μέτριουνται με χιλιόμετρα, ούτε με ώρες. Γιατί αν ίσχυε κάτι τέτοιο, πώς στις γιορτές μεγεθύνονται τόσο πολύ;

Ξεκίνησα να διαβάσω τη Μαύρη Τουλίπα, αλλά πέραν της 10ης σελίδας δεν τα κατάφερνα να περπατήσω. Με προσκαλούσε ο Μορφέας σε βαλς. Πάλι αγράμματη πέρασα και αυτό το δεκαπενθήμερο. Έψαχνα να κλείσω σε κάδρα παπαρούνες κι αναρωτιόμουνα γιατί οι παπάδες είναι χοντρούληδες- αμαρτία τέκνον μου να σκέφτεσαι έτσι- αλλά θυμήθηκα, Χρίστο, τί σου χε αποκριθεί ο Πατήρ-Βάιος περί κοινωνικών υποχρεώσεων και τραπεζωμάτων. Έλεγα να το ξεστομίσω στον θείο Πάμπη αλλά με αποστόμωσε όταν, ως μικρότερη, έκανα την προσευχή πάνω απ' τα αρνί και σηκώθηκε ο θείος συγκινημένος. Με την προσευχή, είπε, έδειξα σε όλους πόσο καλή πατριώτισσα είμαι. Τρέχα γύρευε, Χρίστο. Όσο μασούλαγα, προσπαθούσα να καταλάβω τί συνειρμό έκανε ο θείος για να εξάγει τούτο το πόρισμα, αλλά η κουβέντα παραδόξως πέρασε στους 300 κι εκθείασα τα γραφικά. Εκεί ο θείος ο Πάμπης είπε ότι αυτά είναι ειδωλολατρικά και αλλοιώνουν την ιστορία μας. Το μισό σόι συμφώνησε και το άλλο μισό παίνεψε την καρυδόπαστα της θείας. Στο φευγιό, ο θείος Πάμπης, με την αμυγδαλιά να μπλέκεται στα μαλλιά του, με προσκάλεσε στον εσπερινό της Αγάπης στην ενορία του. Κοιτούσα τρομοκρατημένη γύρω μου, κανείς δε με έσωζε, ώσπου πετάχτηκε η Έρση να δώσει στη θεία ταπεράκια φίσκα στα κουλούρια και η κουβέντα ξεχάστηκε.


update:προστέθηκε το link για το μονόγραμμα.

6 σπόροι:

fish eye says:
at: Τρίτη, Απριλίου 10, 2007 2:04:00 μ.μ. είπε...

για ολα φταινε οι παπαρουνες..για ολα..ειναι το κοκκινο..ειναι το ευαισθητο..δε ξερω..εγω για να τις τιμωρησω τις εκλεισα σε βιβλιο αγαπημενο..μερες που ειναι..:)
χρονια πολλα..!!

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007 2:02:00 μ.μ. είπε...

σε ποιο βιβλιο μας έκλεισες;
:)

Μαύρος Γάτος says:
at: Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007 9:20:00 μ.μ. είπε...

Της παπαρούνας μοναχά της πρέπει το λιβάδι...

candyblue says:
at: Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007 10:50:00 μ.μ. είπε...

"Πάλι αγράμματη πέρασα και αυτό το δεκαπενθήμερο"

Και γω μια από τα ίδια γαμώτο!
Χρόνος μηδέν...και αυτό το 5ημερο δεν ήταν παρά μια τεράστια εκδρομή on the road

fish eye says:
at: Τετάρτη, Απριλίου 11, 2007 11:40:00 μ.μ. είπε...

"στη σκια της πεταλουδας"..θα φτιαξω σχετικο ποστ..:)

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Απριλίου 12, 2007 2:48:00 μ.μ. είπε...

#μαύρε γάτε, δε θα χαλιόμουν και μ' ένα ταψι γαλακτομπούρεκο..χρόνια πολλα

#καντυμπλου, εσύ δε πρεπει να γκρινιάζεις!!

#φεγγαροαγκαλιασμένη, :)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers