δραματουργικές ασυναρτησίες.

Ορέστης:

Τσιγάρο κατρακυλάει στην Αλεξάνδρας. Αρχικά, δυο-τρεις φλεγόμενες τούμπες, λίγα ηρωϊκά βήματα και για φινάλε ξεψυχά κάτω απ' τις ρόδες ενός yaris.

Χορός:

-Υπάρχει ζωή πριν απ' το θάνατο;

-Φυσικά! Μα πρέπει πρώτα ν' αναστηθείς.

Ινώ:

Κοπέλα διαβάζει γράμμα μέσα στο μετρό. Ξάφνου αρχίζει και κλαίει. Και κλαίει. Και κλαίει. Το βαγόνι γεμίζει ασφυκτικά θάλασσα. Η κοπέλα συνεχίζει να κλαίει. Να κλαίει. Να κλαίει. Οι υπόλοιποι επιβάτες, ανήμποροι, πνίγονται μέσα στην τόση αρμύρα. Στην επόμενη στάση, ανοίγουν οι πόρτες και ξεχύνονται δελφίνια.

Χορός:

-Υπάρχει ζωή πριν απ' το θάνατο;

-Φυσικά! Μα πρέπει πρώτα ν' αναστηθείς.

Ορέστης:

Βράδυ Τετάρτης και αγόρι ρίχνει σαν ακόντιο το τσιγάρο του υπολογίζοντας την απόσταση της πτήσης του. Έπειτα κρύβεται στο μετρό. Έξω τον ψάχνει η φωνή του αφεντικού, τα χρέη και τα πρέπει. Το ιώδιο τού χτυπά τη μύτη. Βλέπει μια κοπέλα να διαβάζει ένα γράμμα και να κλαίει. Και να κλαίει. Και να κλαίει. Κογχύλια και φύκια κολλήσανε στα τζάμια, στα καθίσματα. Περπατά πάνω σε λίμνες δάκρυα. Κι αυτή όλο να κλαίει. Να κλαίει. Να κλαίει.

Χορός:

-Υπάρχει ζωή πριν απ' το θάνατο;

-Φυσικά! Μα πρέπει πρώτα ν’ αναστηθείς.

Ινώ:

Βρύσες τα μάτια της κοπέλας, το βαγόνι έγινε ενυδρείο και η μελαγχολία ν' αγγίζει τα κόκαλα του αγοριού. Κολυμπά ώσπου να τη φτάσει.

Ορέστης:

"Γιατί με πνίγεις;"

Ινώ:

"Δε γνώρισα άλλο τρόπο."

Χορός:

-Υπάρχει ζωή πριν απ' το θάνατο;

-Φυσικά! Μα πρέπει πρώτα ν’ αναστηθείς.