Content

Παρασκευή, Ιουλίου 21, 2006

Things won't change, will they?

Κάθε φορά που μπουμπουνίζει πόλεμος έξω, θυμάμαι μια φράση του Μπιθικώτση, λίγο καιρό πριν κατεβεί κι αυτός στον Άδη. Έλεγε πάνω κάτω πως για να γραφτούν καλά τραγούδια σήμερα πρέπει να ξεσπάσει πόλεμος. Ως και το σήμερα, λοιπόν, αυτή του η φράση αντηχεί στα μέσα μου άδικη πέρα ως πέρα κι εντελώς αναποτελεσματική. Ποια έμπνευση να σου κατέβει όταν στις εφημερίδες υπάρχουν κομμένα χέρια και παιδάκια περιχαρή να σκαλίζουν απειλητικά σημειώματα πάνω σε βόμβες;
Σαπίλα.
Μπετά θρονιασμένα και ουρλιαχτά ξεχωρίζεις μοναχά απ' το παράθυρο.
Το τηλεοπτικό πάντα.
Τους φταίχτες τους ξέρουν όλοι, τα θύματα επίσης, τις αφορμές επίσης, και τις συνέπειες επίσης.
Σαπίλα.
Σαν σήμερα αυτοκτόνησε ο Καρυωτάκης, σαν σήμερα κάποιος άλλος πέθανε από βομβαρδισμό, σαν σήμερα κάποιος άλλος γεννήθηκε.
Και η ζωή πάει τρέχοντας και κλαίγοντας.



η foto είναι του Andrea Giacobbe

4 σπόροι:

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006 12:57:00 π.μ. είπε...

έτσι είναι.

mplim-mplom says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006 3:19:00 π.μ. είπε...

Όχι όχι ΌΧΙ.

"Αλλάζει κάθε που βραδιάζει",
όσο ΔΕΝ κοιμόμαστε..

ggl says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006 3:07:00 μ.μ. είπε...

Αλλιώς το εννοούσε ο Μπιθικώτσης, εννοούσε ότι πρέπει να γευτείς τον πόλεμο, να τον βιώσεις, για να βγάλεις καλά τραγούδια.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006 3:55:00 μ.μ. είπε...

#μπλιμ-μπλομάκι,τότε τα πράματα είναι πολύ χειρότερα. Μας πιάνουν στον ξύπνιο και μας ταρακουνάνε τη ζωή. Αλλά και πάλι, τί ακριβώς εννοείς;
τα φιλιά μου:)

#Τζιτζιλ, χαίρεται! Ακολούθησα τη συμβουλή σας κι έτρεξα βουρ για διακοπές:ρ
Όσον αναφορά το Μπιθικώτση κι εγώ αυτό κατάλαβα από εκείνη την συνέντευξη, στην Ελευθεροτυπία θαρρώ ήταν. Δε ξέρω πώς λειτουργεί σε άλλους ανθρώπους, αλλά και η γεύση του πολέμου μέσα από παράθυρα τηλεοπτικά μου φαίνεται αρκετά τραγική για να εξατμίσει την όποια έμπνευση. Βιωματικώς μιλώντας πάντα, χωρίς καμιά υπόνοια ότι κάνω κάτι μεγάλο και τρανό. Για την έμπνευση αναρωτιόμουν απλώς που ναι δύσκολη γκόμενα;)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers