Εχτές βραδάκι με το μαγιάτικο αεράκι να επιτίθεται στα κλειστά βλέφαρα του χειμώνα, σκεφτόμουν πόσο ίδρωνε η ανθοδέσμη στα χέρια της νύφης. Πώς το ένα χέρι κρατούσε το χέρι του γαμπρού και το άλλο απελπισμένο, ίσως αναζητώντας μια τελευταία άγκυρα για να πιαστεί πριν πέσουν τα δάκρυα της μάνας στο μωσαϊκό, έσφιγγε σταθερά την ανθοδέσμη.
Εμένα πάλι μου χύθηκε όλο το ρύζι από το ολοκέντητο σακουλάκι και στο χορό του Ησαία χτυπούσα παλαμάκια.
Κατα τ' άλλα, ο υπόλοιπος κόσμος με του πού με έβλεπε, γούρλωνε τα μάτια και με κατάπινε: "Πώπω!!Τίνος είσαι εσύ; Μεγάλωσες!Και στα δικά σου, και στα δικά σου!"
Ουφ! Και του χρόνου, και του χρόνου.
4 σπόροι:
at: Σάββατο, Μαΐου 20, 2006 9:44:00 μ.μ. είπε...
Και του χρόνου..στα δικά σου,λέω εγώ;)
:-*
-Ο λύκος-
at: Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006 12:02:00 π.μ. είπε...
#λύκε, τέτοια λέγε εσύ και στο πρόγραμμα συναυλίων...ο Χατζιγιάννης δεν θα συμπεριληφθεί:ρ
#που είστε επιτέλους;;;
at: Δευτέρα, Μαΐου 22, 2006 6:30:00 μ.μ. είπε...
Παπαρούνα, και του χρόνου θα ξανανθίσουν οι παπαρούνες.. ναι...
Αλλά στα παιδιά γιατί και του χρόνου βρε;;;;;;
Για ψάξε το λίγο...
(οι φίλοι δεν είναι για να γλύφουν, νομίζω, αν μπορώ να θεωρηθώ φίλος)
Σ:)
at: Τρίτη, Μαΐου 23, 2006 11:57:00 μ.μ. είπε...
#μαυρε γάτε, δε χάσαμε και τίποτα για να το βρούμε...
Τα παιδιά να ζήσουν, να ευτυχίσουν, να έχουν καλούς και γερούς απογόνους κτλ κτλ...
Λοιπόν...
Και στα δικά σας, και στα δικά σας!
:ρ
Δημοσίευση σχολίου