-Ξέρεις την ιστορία του Σκορπιού με το Βατράχι;
-Όχι...
-Ήταν κάποτε ο Σκορπιός και βρήκε μπρος του ένα ποτάμι. Ήθελε να περάσει απέναντι, μα δεν ήξερε κολύμπι. Ξάφνου είδε τον Βάτραχο.
-Όχι...
-Ήταν κάποτε ο Σκορπιός και βρήκε μπρος του ένα ποτάμι. Ήθελε να περάσει απέναντι, μα δεν ήξερε κολύμπι. Ξάφνου είδε τον Βάτραχο.
"Θα με περάσεις απέναντι;", τον ρώτησε...
"Όχι, του αποκρίθηκε ο Βάτραχος, γιατί θα με τσιμπήσεις και μετά θα πνιγούμε και οι δυό"...
"Όχι, του αποκρίθηκε ο Βάτραχος, γιατί θα με τσιμπήσεις και μετά θα πνιγούμε και οι δυό"...
Ο Σκορπιός υποσχέθηκε πως δεν θα τον πληγώσει κι ανέβηκε στην πλάτη του.
Στα μισά της διαδρομής όμως ο Σκορπιός τσίμπησε τον Βάτραχο και αυτός άρχισε να βυθίζεται στο μοιραίο λήθαργο. Λίγο πριν ξεψυχήσει ο Βάτραχος ρώτησε τον Σκορπιο: "Γιατί το έκανες αυτό; Είχες πει πως δε θα με πλήγωνες..."
Κι ο Σκορπιός απάντησε: "Είναι στη φύση μου."
Ο Βάτραχος πέθανε δηλητήριασμένος και ο Σκορπιός, ανύμπορος να κολυμπήσει, πνίγηκε.
κινέζικο παραμύθι
7 σπόροι:
at: Κυριακή, Μαΐου 07, 2006 11:07:00 π.μ. είπε...
Εγώ πάντως είμαι Κριός, όχι Σκορπιός, και ξέρω και κολύμπι!
Πάντως σίγουρα "ο Μύθος κρύβει νουν Αληθείας"... Μού θύμισε το παραμύθι με τον βοσκό και το φίδι , το ξέρεις;
Εκτός όμως από αυτούς τους "προειδοποιητικούς" Μύθους, υπάρχει και ο άλλος, που τον προτιμώ ασυζητιτί: ο Βοσκός και ο Λύκος .
Λύκος, Λύκος! (Ποιός Λύκος; ένα σκυλάκι είναι, κουνάει και την ουρά του Σ;)))
at: Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006 12:15:00 π.μ. είπε...
το βγάζω συχνά από το τσεπάκι μου όταν μου λένε ότι ο/η τάδε θα αλλάξει... το τσίμπιμα του σκορπιού πάντα επιβεβαιώνεται
at: Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006 4:35:00 π.μ. είπε...
Στην πραγματικότητα ο Σκορπιός πριν ήταν βάτραχος που τον είχε τσιμπήσει ένας σκορπιός και μεταμορφώθηκε σε σκορπιό. Ύστερα ο Σκορπιός τσίμπησε ένα βάτραχο, αλλά ο βάτραχος δεν πέθανε, μεταμορφώθηκε σε σκορπιό και τσίμπησε ένα βάτραχο. Ύστερα...
at: Δευτέρα, Μαΐου 08, 2006 11:39:00 μ.μ. είπε...
Αλληγορία. Η Φύση.Η αφέλεια. Ο Πόνος.
at: Τρίτη, Μαΐου 09, 2006 12:11:00 π.μ. είπε...
#γάτε,πνευματάκι του δρόμου & ρεσπεκτ, δευτεριάτικες καληνύχτες...:)
#μπλιμμπλομ, μου φαίνεται πολύ εκδικητική αυτή η εξέλιξη και δεν θέλω ούτε να την πιστέψω ούτε να την ακολουθήσω ποτέ στη ζωή μου. Ο πόνος υπάρχει για να σε κάνει βαθειά ανθρώπινο και όχι για να σε μεταμορφώνει σε εγωκεντρικό σκορπιό που πληγώνεις γιατί πληγώθηκες. Καλύτερος ο θάνατος, παρά αυτή η ανώφελη μετάλλαξη.
Έπειτα, όπως λέει και ο Αγγελάκας:
"...πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
Και όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
Και όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
Μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
Είμαι μικρός πολύ μικρός για να τα αλλάξω
Μα εγώ με ένα άγριο περήφανο χορό
Σαν αετός πάνω απ’ τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
Θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ..."
#Πού χαθήκατε Κώστα; Δεν έχει τραγούδι αυτή τη φορά; :ρ
at: Τρίτη, Μαΐου 09, 2006 1:10:00 π.μ. είπε...
Παπαρούνα μου δεν το αξιολόγησα θετικά. Απλά συμβαίνει πολύ συχνά να διαιωνίζεται κατ'αυτό τον τρόπο το δηλητήριο του σκορπιού..
at: Πέμπτη, Μαΐου 11, 2006 4:56:00 μ.μ. είπε...
tin eixa pei se kapoia ayth thn istoria prin xronia...
mou ti thimises.
Δημοσίευση σχολίου