"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"
Γιάννης Αγγελάκας
____________________
"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."
Γιώργος Χειμωνάς
____________________
"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"
Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________
"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"
Μάνος Ελευθερίου
5 σπόροι:
at: Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006 9:45:00 μ.μ. είπε...
Σκέφτομαι πως καμιά φορά ο πόνος κι ο ρυθμός που δεν εκδηλώνεται μετατρέπεται σε αγάπη, γιατί δε μπορεί αλλιώς να ξεφύγει...
Ο.
at: Δευτέρα, Μαρτίου 13, 2006 12:04:00 μ.μ. είπε...
Ουπς, τώρα που το ξαναβλέπω πιο πάνω ήθελα να γράψω "Θυμός" κι έγραψα "Ρυθμός", αναθεματισμένο πληκτρολόγιο....
Ο.
at: Δευτέρα, Μαρτίου 13, 2006 11:59:00 μ.μ. είπε...
δε ξερω αν ο πόνος κι ο θυμός που δεν λέγεται στο κατάλληλο άτομο, την κατάλληλη ώρα, μπορεί να μετατραπεί σε αγάπη...Πιο πολύ συμφωνώ με την "φοβάμαιταμπαλόνια";ρ
at: Τρίτη, Μαρτίου 14, 2006 12:30:00 μ.μ. είπε...
Ναι άνθος μου, νομίζω πως εσείς οι δύο θα συμφωνείτε συχνά... για μένα ισχύει αυτό που έγραψα πάντως, μετατρέπεται σε αγάπη, όχι με την έννοια του Χριστού που του χτυπάν το ένα μάγουλο και προσφέρει και το άλλο (αν και μπορείς να το δεις κι έτσι), απλά ως μοναδικό αποκούμπι που απομένει όταν έχεις ξεπεράσει τη σιωπή και τη θλίψη (αφού την οργή σου την έχεις καταπιεί έτσι κι αλλιώς). Ο φόβος, όπως έχουμε γράψει κι αλλού εμείς τα πλαστικά ιπτάμενα αντικείμενα κι η αγαπημένη μας φίλη που δεν τη λένε Μαρία, είναι ούτως ή άλλως πολύ, πολύ κοντά στην αγάπη. Σκεφτείτε κι εσείς κορίτσια, πώς τελικά εκτονώνετε τον πόνο και το θυμό που δεν εκδηλώνεται; Και το κλάμμα αγάπη είναι...
Ο.
at: Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2006 2:21:00 μ.μ. είπε...
Ομως σε πιασαμε σενιορα που φοβασαι τα μπαλονια..Η αγαπη εχει στην αγκαλια της τον φοβο..Μαζι περπατανε
Δημοσίευση σχολίου