Content

Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006

"Better come, come, come, come to me"

Ο πόνος κι ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, γίνεται ξύδι να σου καίει το λαρύγγι. Ο πόνος κι ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, δεν καταλαγιάζει, δεν συστέλλεται. Αποπροσανατολίζει. Τον μοναδικό ήχο που "πιάνουν" τ' αυτιά σου είναι ουρλιαχτά σκύλων. Ο πόνος κι ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, δεν θα καταλαγιάζει ούτε αύριο ούτε μεθαύριο. Ο πόνος κι ο θυμός διαστρεβλώνουν την αλήθεια. Σε τυφλώνουν και μπουρδουκλώνεται η σκέψη σου. Σαν το ψάρι που του 'δέσαν μια πέτρα στο σώμα και δεν μπορεί να κάνει βήμα. Ο πόνος κι ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, σπιλώνει αισθήματα και σχέσεις. Από αγνά, καθαρόαιμα άλογα, οι προθέσεις μετατρέπονται σε νυχτερίδες και βατράχια. Ο πόνος κι ο θυμός που δεν εκδηλώνεται, θα τρέχει στο αίμα σου με τρελές ταχύτητες. Απ' τη καρδιά στα πέλματα, κι απ' τον εγκέφαλο στους τρυπημένους πνεύμονες.

5 σπόροι:

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Κυριακή, Μαρτίου 12, 2006 9:45:00 μ.μ. είπε...

Σκέφτομαι πως καμιά φορά ο πόνος κι ο ρυθμός που δεν εκδηλώνεται μετατρέπεται σε αγάπη, γιατί δε μπορεί αλλιώς να ξεφύγει...


Ο.

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 13, 2006 12:04:00 μ.μ. είπε...

Ουπς, τώρα που το ξαναβλέπω πιο πάνω ήθελα να γράψω "Θυμός" κι έγραψα "Ρυθμός", αναθεματισμένο πληκτρολόγιο....

Ο.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Μαρτίου 13, 2006 11:59:00 μ.μ. είπε...

δε ξερω αν ο πόνος κι ο θυμός που δεν λέγεται στο κατάλληλο άτομο, την κατάλληλη ώρα, μπορεί να μετατραπεί σε αγάπη...Πιο πολύ συμφωνώ με την "φοβάμαιταμπαλόνια";ρ

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Τρίτη, Μαρτίου 14, 2006 12:30:00 μ.μ. είπε...

Ναι άνθος μου, νομίζω πως εσείς οι δύο θα συμφωνείτε συχνά... για μένα ισχύει αυτό που έγραψα πάντως, μετατρέπεται σε αγάπη, όχι με την έννοια του Χριστού που του χτυπάν το ένα μάγουλο και προσφέρει και το άλλο (αν και μπορείς να το δεις κι έτσι), απλά ως μοναδικό αποκούμπι που απομένει όταν έχεις ξεπεράσει τη σιωπή και τη θλίψη (αφού την οργή σου την έχεις καταπιεί έτσι κι αλλιώς). Ο φόβος, όπως έχουμε γράψει κι αλλού εμείς τα πλαστικά ιπτάμενα αντικείμενα κι η αγαπημένη μας φίλη που δεν τη λένε Μαρία, είναι ούτως ή άλλως πολύ, πολύ κοντά στην αγάπη. Σκεφτείτε κι εσείς κορίτσια, πώς τελικά εκτονώνετε τον πόνο και το θυμό που δεν εκδηλώνεται; Και το κλάμμα αγάπη είναι...

Ο.

Фе́ммe скатале says:
at: Τετάρτη, Μαρτίου 15, 2006 2:21:00 μ.μ. είπε...

Ομως σε πιασαμε σενιορα που φοβασαι τα μπαλονια..Η αγαπη εχει στην αγκαλια της τον φοβο..Μαζι περπατανε

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers