Content

Παρασκευή, Οκτωβρίου 28, 2005

"αφού τα πάντα ρει"


Μεσάνυχτα Πέμπτης σε μπαράκι έρημο από ανάσες. Οι τοίχοι πέτρινοι και κάτι φλεγόμενα βιολιά να καίνε τα μεγάφωνα. Τσιγάρα Lucky Strike και Silk Cut Slim Light παίζουν μπιρίμπα. Τέσσερα ποτά στο ξύλινο τραπέζι. Ουίσκι με κόκα, αμαρέττο, ούρσους και ένα μπέιλις. Πίνουμε αργά. Το μπολάκι με τους ξηρούς καρπούς είναι μισοάδειο. Το τασάκι μισογεμάτο. Υπάρχει διαφορά...
Τώρα με μια κόκα-κόλα ανά χείρας περιφέρομαι σε γυμνά μάρμαρα. Χαλιά μισανοιγμένα τριγύρω. Χάλια δεν είμαστε πάντως. Μια μυρωδιά ναφθαλίνης και Χριστουγέννων με χτυπά κατακούτελα. Τι δώρο να ζητήσω φέτος; Από την άλλη, σκέφτομαι, σαν καλός πελάτης ψυχολόγου, όλα τούτα που με πέρασαν αυτή τη χρονιά. Εγώ στο πα, γιατρέ.Κάτι περίεργο συμβαίνει με την πάρτη μου. Η γαμημένη η θεραπεία γιατί δε με πιάνει; Βάζω πράσινη σκιά, καφέ μάσκαρα, κονσίλερ κάτω απ' τα βλέφαρα, ένα κραγιόν κερασί, που ύστερα από λίγο δεν έχει μείνει ίχνος, και νομίζω, γιατρέ, πως η ζωή θα μου τα φέρει όλα στην ώρα τους. Σοφά! Γιατρέ, με καταστρέψατε. Ποια μάρκα long-lasting κραγιόν προτείνετε; Να! Πάλι με διακόψατε! Υπάρχουν άνθρωποι που δε θα σ' αγαπήσουν όσο και να σου φωνάζουν για αγάπη. Ο εγωισμός μπορεί να κρατήσει δεμένα πολλά χέρια. Φυσικά ο εγωισμός του ενός, γιατρέ. Ο άλλος απλά είναι τόσο αφελής που περνάει τα λιμαρισμένα δόντια του ανθρώπου που έχει δίπλα του για χαμόγελα πασαλειμμένα άτσαλα με στοργή. Ε, η αφέλεια κάποια στιγμή καταντά μαλακία με περικεφαλαία! Μην ανησυχείς, βρε. Θα βρω ένα καλό κραγιόν. Να! Δε θα μένει ούτε στα ποτήρια του χτεσινού μπαρ, ούτε στα μάγουλα. Μόνο πάνω μου. Όπως οι ενοχές. Τις κατασκευάζουμε οικιοθελώς -τις περισσότερες φορές- για να κολλήσουν σα βδέλλες στις γάμπες και να μας πιούν το αίμα. Είπαμε! Long-lasting.


4 σπόροι:

beep beep says:
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 28, 2005 8:54:00 μ.μ. είπε...

'Ο άλλος απλά είναι τόσο αφελής που περνάει τα λιμαρισμένα δόντια του ανθρώπου που έχει δίπλα του για χαμόγελα πασαλειμμένα άτσαλα με στοργή'

ποσο δικιο εχεις- αλλα μακροπροθεσμα αυτοι που δεν δινουν τιποτα , ειναι και αυτοι που χανουν.Και ας ειναι δυσδιακριτο αυτο καμια φορα μες στον πονο μας η στον τυφλο εγωισμο μας.

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 30, 2005 1:37:00 π.μ. είπε...

Αυτό το μακροπρόθεσμα είναι που με τρομάζει.

beep beep says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 30, 2005 3:02:00 μ.μ. είπε...

Ναι ειναι tricky το 'μακροπροθεσμα'.Γιατι μεχρι να φτασουμε στο 'μαροπροθεσμα ' συχνα υποφερουμε πολυ.Αλλα τι να κανουμε.Παλι καλα που υπαρχει και αυτο το 'μακροπροθεσμα' κι ας μοιαζει παρηγορια στον αρρωστο.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 31, 2005 1:09:00 π.μ. είπε...

μπιμπ μπιμπ, κάποιες φορές όσο περνάει ο καιρός και "υποφέρεις" σε μια σχέση, αλλάζουν και τα θέλω και οι πρωτεραιότητες. Αν ο άλλος "μακροπόθεσμα" σου δώσει αυτά που εσύ είχες ανάγκη πέντε χρόνια πριν, απλά δε σου αρκεί...Μπορεί να σου φανεί ψεύτικο. Μπορεί να μην κατανοήσεις ότι μέχρις εκεί είχε να σου δώσει ο άλλος.
Και έτσι είτε παίρνεις ό,τι σου δίνουν, λες ένα "ευχαριστώ" και παραμυθιάζεις τον εαυτό σου πως είσαι καλά, είτε φεύγεις και σε χτυπάνε οι ενοχές αλύπητα. Κάνω το δεύτερο. Μου είναι τόσο δύσκολο να με παραμυθιάσω...:)
Είναι οι ανθρώπινες σχέσεις ατελείωτο κεφάλαιο...
:)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers