Content

Τρίτη, Οκτωβρίου 11, 2005

"Κι όταν ξαπλώνω, φοβάμαι πως θα πέσω"


Καλέ μου λύκε,
τις προάλλες είπες πως κάνω το άσπρο μαύρο. Δηλαδή, αν δεχτούμε πως υπάρχει θετικός φόβος, εγώ τον βλέπω αρνητικό. Έτσι;
Μα και πως είναι ο θετικός φόβος; Δε φοβάμαι τους άλλους. Εμένα φοβάμαι. Μπήγω τα νύχια στις παλάμες και στα μπράτσα μου. Λύκε, φοβάμαι. Θα με πας πίσω στο δάσος του Τσιπ & Ντέηλ; Κατά λάθος βρέθηκα χωμένη στην κοιλιά μιας όρκας προσμένοντας έναν ψεύτη Πινόκιο να ρθει να με σώσει. Κι ο πειρατής δε μου μιλά, αλλά τρέμει τόσο τα ρολόγια, που κάθε φορά που βρισκόμαστε, επίτηδες τον βάζω να ακούει το τικ τακ της καρδιάς μπας και το περάσει για εκκρεμές. Ρε Λύκε, δε μου πάνε τα ρομαντικά! Για άλλο ήρθαμε εδώ και με άλλα θα φύγουμε. 40 μέρες περιπλανιέται ο νεκρός στη Γη. Τόσα χρόνια εμείς γιατί περιπλανιόμαστε με διαθέσεις πένθιμες και μωβ; Αμαρτία είναι... Μ'αγρίεψαν τα γέλια στα όνειρα... Ο καθείς, λύκε, πενθεί με τον τρόπο του. Άλλος κλαίει, άλλος γελά κι άλλος βουβά μαραζώνει. Στο νυχτόσπιτό μας πενθούμε μ' όνειρα. Το ασυνειδητό μάς ζωγραφίζει φρικιαστικές εικόνες και μας τις πετά στα μούτρα με αναίδεια. Έτσι, το πρωί, λύκε, ανοιγοκλείνουμε τους ονειροκρίτες και κάνουμε τους σταυρούς μας πιότερο από ελπίδα παρά από γνώση. Λύκε, δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει Θεός. Σίγουρα όμως υπάρχει Αγάπη και θέλω να πιστέψω πως είναι πιο δυνατή από φόβους.
Λύκε, σου χρωστώ ένα πακέτο Davidoff light.:ρ

Υ.Γ. By the way, υπάρχει ένας τόπος στ' αλήθεια μεγάλος να ζει για τον έναν ο άλλος;

7 σπόροι:

costas says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 11, 2005 10:14:00 μ.μ. είπε...

And the death shall have no dominion...

xryc agripnia says:
at: Τετάρτη, Οκτωβρίου 12, 2005 1:48:00 μ.μ. είπε...

By the way...τροπος ή τοπος?

Unknown says:
at: Τετάρτη, Οκτωβρίου 12, 2005 11:55:00 μ.μ. είπε...

αλήθεια ποιος είχε πιο μεγάλο στόμα ή μάτια ή αυτιά; ο τόπος μπορεί να υπάρχει εκεί με τις τρεις παπαρούνες και με θέα τη μία θάλασσα... ;)

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005 12:14:00 π.μ. είπε...

#Κώστα, αν και τα αγγλικά δεν είναι το φόρτε μου...
And death shall have no dominion.
No more may gulls cry at their ears
Or waves break loud on the seashores;
Where blew a flower may a flower no more
Lift its head to the blows of the rain;
Though they be mad and dead as nails,
Heads of the characters hammer through daisies;
Break in the sun till the sun breaks down,
And death shall have no dominion.


#archive, αν σου πω ότι όλοι ξέρουμε τον τρόπο, αλλά δε μας χωρά ο τόπος;;;

#πνεύμα του δρόμου, αν αυτός είναι ο τόπος, τότε είναι απελπιστικά μόνος...:)

costas says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005 12:36:00 π.μ. είπε...

Σαv τηv παπαρούνα μοιάζεις
κι όλο χρώματα αλλάζεις
παπαρούνα πoυ σε σκόρπισε τo ψέμα
σαv τη παπαρούνα μοιάζεις
Σφακιανάκης

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005 12:40:00 π.μ. είπε...

αυτό είναι το μόνο σίγουρο

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 13, 2005 1:54:00 μ.μ. είπε...

Καλή μου Παπαρούνα,

αφού τα συμφωνήσαμε.Εγώ θα βάζω τα Davidoff κι εσύ το light στη ζωή μου;)

ο λύκος

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers