(κι αυτή δικιά μου,χεχε)Το μάτι να μπουκώνει θάλασσα. "Λίγο ακόμα",να φωνάζει το μυαλό. "Λίγο ακόμα να χωρέσει κι άλλο αλάτι στις κόχες". Πόσο αλλιώτικα φαίνονται όλα. Είναι όντως ή φαντάζουν; Να απλώνεις με φρενύτιδα όλα τα καινούργια καλλυντικά στο σώμα και στο πρόσωπο, να ξεροψήνεσαι σαν τοστ στον ήλιο και από μέσα σου μια φωνή να λέει: "Δε πα' να γαμηθούνε όλοι!". Να αγοράζεις βιβλία από πάγκους και να χαζεύεις τα τουριστικά τασάκια. Να τρως σαβουροφαγητά, στο διάολο η δίαιτα! Κι όταν μια μαλακισμένη σκέψη πάει να σε τσιμπήσει, αφήνεις ένα γέλιο να της κόψει τον αέρα.
Και πίσω στην Αθήνα. Τη λατρεμένη. Το τρένο από τον Πειραιά, το κουβάλημα της βαλίτσας στους πεζόδρομους και μια ελαφριά ναυτία να κάνει τα χέρια σου να τρέμουν. Καλό φθινόπωρο, μάτια μου.
4 σπόροι:
at: Τετάρτη, Αυγούστου 31, 2005 2:03:00 μ.μ. είπε...
Είπα να έρθω να σε δω...
και δεν μετάνοιωσα.
.......................
araxtos & light
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 01, 2005 1:17:00 π.μ. είπε...
Να προσέχεις το φθινόπωρο. Είναι σκληρό για παπαρούνες.
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 01, 2005 10:07:00 π.μ. είπε...
Να και κάποιος που δεν βρίζει που επέστρεψε! Επιτέλους....
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2005 2:34:00 μ.μ. είπε...
#0 comments: η παπαρούνα το φθινόπωρο καλλιεργείται:)
Δημοσίευση σχολίου