Content

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 22, 2010

ευχούλα Νο. 720


Η παπαρούνα ανάμεσα σε στάμπιλο και μουτζουρωμένα δάχτυλα. Η κίτρινη σοφίτα γεμάτη ως απάνω με τρίμματα γόμας. Η παπαρούνα ξεφυσά. Ζωγραφίζει μάτια που κλαίνε, μάτια που ανοιγοκλείνουν, μαλλιά που ανεμίζουν στον άνεμο. Η παπαρούνα κολλάει σελοτέιπ στο τζάμι και ιχνογραφεί. Η επικονδυλίτιδα, πού και πού, την χτυπάει σφυρί. Στο μυαλό της παπαρούνας είναι ένας αριθμός.Ένας αριθμός που αναβοσβήνει σαν τον απέναντι που βαρέθηκε να ξεστολίσει το δέντρο του και κάθε βράδυ σπιλώνει τη νύχτα με φώτα. Ένας αριθμός που πρέπει να τον φτάσει. 12 σκίτσα το δευτερόλεπτο, άρα 720 για ένα λεπτό. Επτακόσια είκοσι. Παρα κάτι χίλια. Από το μυαλό της περνάει ότι δυσκολεύει τη ζωή της. Μετά την ανάλυση φτύνει αίμα Η παπαρούνα μαραίνετα στιγμιαία, αλλά πεισμώνει. Κάποτε αυτό το κλιπάκι της ζωής της θα φτάσει -δεν μπορεί να μην!- στη θάλασσα.

5 σπόροι:

Areth says:
at: Τετάρτη, Φεβρουαρίου 24, 2010 3:03:00 π.μ. είπε...

έχω κι εγώ επικονδυλίτιδα.
μόνο που η εικόνα μου αλλάζει κατά τι βραδύτερα.

γ.κ. says:
at: Τετάρτη, Μαρτίου 03, 2010 6:25:00 π.μ. είπε...

Φιλιά !

Κοκκινος Ζωολογικος Κηπος says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 05, 2010 12:58:00 μ.μ. είπε...

ωραια ζωγραφια

Ανώνυμος
at: Κυριακή, Μαρτίου 07, 2010 12:34:00 μ.μ. είπε...

Κατεβαίνω σα νυφούλα που'χασε τον άντρα της, το λούσο και τα φράγκα της.

Αυτό το στιχάκι μου ρθε στο μυαλό βλέποντας το κορίτσι με το μπουκέτο στο σκίτσο σου.

Σίγουρα. Και μπορεί και ΘΑ - στη ΘΑ-λασσα.

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 12, 2010 3:27:00 π.μ. είπε...

#αρετή, προσοχή στα τρένα..

#ψουξ, καλησπέρα :)

#μπαλόνι κατακόκκινο, σας ευχαριστώ :)

# :) ευχαριστώ για την υποστήριξη, ανώνυμε

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers