"look for me, look for me"

Έφευγα ερχόμουνα, εσύ έμενες ασάλευτος.

Θρόιζα στο πέρασμά μου όλες τις αναμνήσεις, ταρακούναγα επίτηδες την καρέκλα, σωριάζονταν
άτσαλα όλες οι λύπες στο πάτωμα∙

εσύ έμενες ασάλευτος.

Κοίταγες το παράθυρο.
Μια μαύρη τελεία πάνω στο τζάμι
ήταν ο στόχος σου.

Σαν ερχόμουνα,

άνοιγες το στόμα και οι πίκρες ξαμολιόντουσαν.
Βάραινα. Α, ναι! Βάραινα.
Έλιωνε σίδερο ο λόγος σου. Μα αισθανόμουν τη χαρά της συνενοχής..

Κι ύστερα έφευγα με τον εγωισμό στο καρότσι. Τραυματιοφορέας. Η απροσωπία η αιτία.
Ούτε ένα βλέμμα σου δε μου αποκρίθηκε ποτέ. Δεν άντεχα μακριά και για πολύ.
Εσύ τα δικά σου. Ασάλευτος.

Ούτε ένα πιστοποιητικό θλίψης*. Ούτε ένα σμίξιμο χειλιών. Ούτε ένα «άργησες», ούτε ένα «φύγε!».
Πώς να μέτραγες τον χρόνο των ανθρώπινων χεριών που απομακρύνονται;
Με ήθελες ή απλά σου έτυχα;

Αναρωτιόμουν. Ερχόμενη πάλι εκεί.
Και θρόιζα στο πέρασμά μου όλες τις αναμνήσεις,
και ταρακούναγα επίτηδες την καρέκλα,
και σκούπιζα άτσαλα όλες τις λύπες απ’ το πάτωμα,
και όλο πλησίαζα.
Κοντά σου.

Μα εσύ έμενες ασάλευτος.

Νεκρός.

(2006)

*η φράση ανήκει στην Ι. Καρυστιάννη
(foto: Bernard Plossu)