Content

Τετάρτη, Ιανουαρίου 07, 2009

"Ξερό πηγάδι η απουσία και γω στον πάτο"

Εκείνο το βλέμμα λάβα που μετά από καιρό γίνεται λάμα. Ποιο φεγγάρι γύρισε και είδα το άλλο πρόσωπό σου;

Μοιάζει αργά να φεύγει ο καιρός, φίδι που σέρνεται, μα κάποια στιγμή ορμά πάνω σου και σε δαγκώνει.
Μαύρα τα χείλη που μ' άφησες και μια σφαίρα να σφηνώνεται στο στέρνο. Μπαίνει το κρύο στα τοιχώματα και νοιώθω τη σιωπή να με στοιχειώνει.
Πάλευα να κρατηθώ απ΄τις λακούβες των χεριών σου και συ μ' έσπρωχνες.


Η τραμπάλα των σχέσεων ξεβίδωτη. Δίπολα άρρεν και θύλη, άλλα πρίσματα ο καθείς, στριμώχνομαι στο πρίσμα σου και η αδιαφορία σου με τσιγκλάει. Σύνοψις: πίκρα, γένους θυληκού.
Η τραμπάλα των σχέσεων ξεβίδωτη.
Κάποτε πέφτεις και ματώνεις.



-ο τίτλος είναι λόγια απ' την θεατρική παράσταση και το βιβλίο "Ο κ. Επισκοπάκης"-

6 σπόροι:

island says:
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 08, 2009 4:13:00 μ.μ. είπε...

Πάντα πέφτεις και ματώνεις φίλη Παπαρούνα. Είναι νομοτέλεια πλέον.

Καλή χρονιά να έχεις ρε :)

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Ιανουαρίου 08, 2009 10:38:00 μ.μ. είπε...

εφτά φορές να πέφτεις, να σηκώνεσαι οχτω!

Με αγγιζουν ολα οσα λες σαν να βγηκαμε απο το ιδιο ονειρο.Να προσεχεις.

χελωνα.

Ανώνυμος
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 12, 2009 10:28:00 μ.μ. είπε...

κι οταν θα πεσεις ποιος θα σου σκουπισει τα αιματα;
διπολο οταν οι πιεσεις δεν αντισταθμιζονται-εχεις δει εσυ πολλες τραμπαλες να ισορροπουν;

συνοψις:πες μου λοιπον,ποιανου ειναι η θαλασσα;

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 12, 2009 10:31:00 μ.μ. είπε...

νομιζω πως δεν είναι δικιά μου πια
μάλλον ήμουν για λιγότερα

Ανώνυμος
at: Δευτέρα, Ιανουαρίου 12, 2009 11:19:00 μ.μ. είπε...

λιγοτερα;μαλλον δεν θα χωρουσες μεσα της-μα παντα,παντα οταν πρεπει να φευγεις λεγε καλυτερα πως ψαχνεις μια πιο μεγαλη θαλασσα-οταν πρεπει να φευγεις πανε στο παρκο και πιασε να κανεις κουνια,και θα δεις,οταν ολα πανε περα δωθε ως κι οι τραμπελες μοιαζουν πιο ισιες*

μου φερνεις κατι απο βροχη και πως να σου ξορκισω το κακο;

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Ιανουαρίου 13, 2009 2:28:00 μ.μ. είπε...

Γεια σου παπαρούνα!
Λες μια μέρα να είμαστε ευτυχισμένοι;
Παω σπίτι και μου έρχονται κύματα
ποτε δεν έχω ξαναφτάσει στη θάλασσα.
Καπου υπήρχε μια θάλασσα ευτυχίας και δεν είναι ούτε δικιά μου
συγγνώμη για αυτά

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers