"my mind's battered"

Πως με πηγαινοφέρνεις από την τήξη στη πήξη, μυστήρια πράματα, θα πρεπε όλο να λιώνω μες στο καύσωνα μα μια κουβέντα σου με κάνει σχήμα στέρεο με αιχμηρές γωνίες. Τσαντίλα μέσα μου κι ο ήλιος πρόκα. Δυο μαύρα μάτια μες στα δικά μου, μαύρο στο μαύρο, στιγμιαία βγαίνει κόκκινο, στιγμιαία γελάω, φεύγει ο λίβας, θάλασσα μπρος μου κι εγώ να επιπλέω.

Στιγμιαία αφρόκυμα κι έπειτα πάλι κάτω.

Σκονισμένο Vectra, οι γειτονιές στη Νέα Ιωνία, ένα φανάρι, κι άλλο φανάρι. Χίλια φανάρια που άφησες αφίλητα, τώρα δεν, κοίτα από δω, να το σπίτι μου, ένα σεντόνι που ανεμίζει το κρεβάτι μου, βαρύδι η σιωπή άμα δε ξέρει να μιλιέται. Καλό βράδυ, μου λες, κάτι περιμένεις, θες, μ' αργά πολύ αργά.

Μέρα μετά και σκαρφαλώνω στη Κυψέλη, χιλιάδες εκρήξεις στην άσφαλτο, τσιρίζει η ζέστη στα κάγκελα, κι εγώ που πάντα ήξερα τί αισθάνομαι, πώς με ζαλίζει τούτο το καλοκαίρι, εκκρεμές η μοναξιά και το λίγο μας, λιώνει το λίγο στους υπόνομους, λιώνει στα δάχτυλα βανίλια με βύσσινο, πώς με κουράζει το λίγο μας, του ανθρώπου το λίγο και παράλογο.