Content

Σάββατο, Οκτωβρίου 27, 2007

"στα μικρά τα στοπ, στα απαγορεύεται"

Κατεβαίνω τη 3η Σεπτεμβρίου εισπνέοντας τις μυρωδιές μελανιών που τρέχουν από το Soul. Αγκαλιά με το περιοδικό περνώ από βιτρίνες ξεχασμένων βιβλιοπωλείων, εκδόσεις του 1934, μόνο 5 ευρώ κοπελιά, πώς χώνεται έτσι σφήνα το ξεθωριασμένο σε μια πόλη που συνεχώς προσπαθεί πείσει για μοντέρνα, μυστήρια πράματα, κι εμένα μού ζητάνε λογότυπα και οικολογικές αφίσες, μα κάτι με πιάνει και τρομάζω. Και βλέπω τις κεραίες στις ταράτσες σα σταυρούς, σα χέρια ανοιχτά, επίκληση βοήθειας γι αυτόν που κείτεται από κάτω. Άλλες φορές πάλι οι ίδιες οι κεραίες μού φαντάζουν απειλή για τα ζουμπουρλούδικα σύγνεφα που ψάχνουν φίλους. Σιχαίνομαι την Πλατεία Βικτωρίας. Κατεβαίνεις στο σταθμό που μοιάζει με το πιο βρώμικο μπάνιο. Ποιος μάγκας σκαρφίστηκε αυτό το θυμωμένο γαλάζιο για πλακάκι; Αφού το θέλανε να θυμίζει λουτρό, ας προσέθεταν πλακάκια με δελφίνια, να ‘βλεπα κι εγώ τις σύριγγες των θλιμμένων παιδιών για φύκια και βότσαλα.
Νύχτες με θέα τη πόλη από ψηλά, τα φώτα των δρόμων μού φαντάζουν σαν οργωμένο χωράφι, κι ας τραγουδά η Β. για πόλη που θα μοιάζει με μεγάλο καράβι. Καράβι την πήρε κι εκείνην πάλι μακριά. Φεύγουν. Όλοι. Κι εγώ που όλο λέω πως θα φύγω, μένω να κοιτάζω τις ρωγμές του γραφείου και να σκέφτομαι γραμματοσειρές.

Arno Pro
και Garamond Premium. Ναι, λοιπόν.


(ακουαρέλα της Cathy Nichols)

9 σπόροι:

Areth says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007 1:54:00 π.μ. είπε...

σιχαίνεσαι την πλατεία βικτωρίας;

μα η ζωή μας είναι η Πατησίων...

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007 4:33:00 μ.μ. είπε...

κι εγώ νόμιζα θα μου πεις πως δε σου αρέσουν οι γραμματοσειρές που επέλεξα..

"βεβαίως και αντιφάσκω από σελίδα σε σελίδα. γιατί αυτό μου επιβάλλει ο μεταβαλλόμενος εαυτός μου"
τάδε έφη Μαλβίνα.

έτσι όπως πάω θα με κυνηγάει ο Δ.Χ. για πνευματικά δικαιώματα

s_k says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 28, 2007 9:18:00 μ.μ. είπε...

"πανω κατω η πατησιων" καποτε.τωρα βροχη.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 9:07:00 μ.μ. είπε...

γώγου, μαλβίνα, αρλέτα

κι εγώ να ανεβοκατεβαίνω άφραγκη τα παπουτσάδικα της πατησίων.

ούτε βροχή δε γλιτώνει, φάζυ, την πίκρα μου..

καλό βράδυ + καλή ξεκούραση

γ.κ. says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 9:15:00 μ.μ. είπε...

Και βλέπω τις κεραίες στις ταράτσες σα σταυρούς, σα χέρια ανοιχτά, επίκληση βοήθειας γι αυτόν που κείτεται από κάτω.
Σιχαίνομαι την Πλατεία Βικτωρίας. Κατεβαίνεις στο σταθμό που μοιάζει με το πιο βρώμικο μπάνιο. Ποιος μάγκας σκαρφίστηκε αυτό το θυμωμένο γαλάζιο για πλακάκι; Αφού το θέλανε να θυμίζει λουτρό, ας προσέθεταν πλακάκια με δελφίνια, να ‘βλεπα κι εγώ τις σύριγγες των θλιμμένων παιδιών για φύκια και βότσαλα.


παπαρουνα χαίρομαι που σε έχω στις επιλογές μου.Μπράβο μπράβο

Katerina ante portas says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 29, 2007 10:31:00 μ.μ. είπε...

Εγώ πίστεψα ότι αναφερόσουνα στη βρώμικη πλατεία και στην τριτοκοσμική εμφάνισή της με τους ταλαίπωρους ενοικιασμένους πωλητές cd και χαντρών ίσως και καθρεφτακίων για εμάς τους ιθαγενείς...

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007 12:24:00 μ.μ. είπε...

#ψουξ, ευχαριστω..

#κατερίνα, σε αυτά αναφερόμουνα, αλλά η κουβέντα πέρασε στον παράλληλο δρόμο της 3ης Σεπτεμβρίου. καλημέρα

Roadartist says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007 2:09:00 μ.μ. είπε...

Tι ωραια να μπορω να γραψω επιτελους! Καιρο σε παρακολουθώ.. οποτε θες περνα απο το καινουργιο blog μου (σιδεροκέφαλη!!)

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Οκτωβρίου 30, 2007 10:55:00 μ.μ. είπε...

σιδεροκέφαλη λοιπόν και προσοχή στις κακοτοπιές :)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers