"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"
Γιάννης Αγγελάκας
____________________
"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."
Γιώργος Χειμωνάς
____________________
"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"
Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________
"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"
Μάνος Ελευθερίου
7 σπόροι:
at: Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2007 12:11:00 π.μ. είπε...
Τί όμορφ' η θαλασσοκόρη!
Αέρινη κι αλαφρο'ί'σκιωτη φιγούρα, γαλήνια, ευπροσήγορη
και συμπονετική...
Τη νύχτα,
σα φιλόξεν' οικοδέσποινα,
σιωπηλά
θα μας τρατάρει χυμούς
αλλόκοτων ονείρων
σε ψηλόλιγνα ποτήρια
πάνω στον ασημένιο δίσκο της πανσελήνου... :-)
Σάκης
at: Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2007 3:16:00 μ.μ. είπε...
Καμία δύναμη, λύνομαι στο σκάσιμο του κύματος και στη συναυλία των τζιτζικιών. Παπαρούνα, ανάλαβε ΔΥΝΑΜΕΙΣ για να συνεχίσεις να γράφεις τόσο εμπνευσμένα.
Υ.Γ. Ωραία η φωτό στο προφίλ σου. Αλλόκοτη και γλυκιά.
at: Πέμπτη, Ιουλίου 26, 2007 7:34:00 μ.μ. είπε...
είναι το θαλασσοκόριτσο
που περιμένει
το δελφινόπαιδο.
at: Παρασκευή, Ιουλίου 27, 2007 9:51:00 π.μ. είπε...
έχει μια μυρωδια ο πόνος
αλμυρή
έχει και δύναμη ο πόνος
στενάχωρη κ γαλάζια
at: Σάββατο, Ιουλίου 28, 2007 5:27:00 μ.μ. είπε...
Θαλασσοστεναγμοί, θαλασσοξαλαφρώματα, θαλασσοβλέμματα...
at: Δευτέρα, Ιουλίου 30, 2007 2:16:00 μ.μ. είπε...
και βγάζει η θάλασσα σιωπές
at: Δευτέρα, Ιουλίου 30, 2007 2:53:00 μ.μ. είπε...
Α, πολύ πεσμένη σε βρίσκω παπαρουνίτσα. Ελπίζω να είναι η ιδέα μου...
Δημοσίευση σχολίου