ένα κύμα ερχότανε.
Την έπαιρνε
και την έβγαζε
στα πλοία του Πειραιά.
Αλλά να πάει πού;
Ύστερα το κύμα έκανε στροφή
και την ξέβραζε στο μπαλκόνι της.
Γρατζούναγε το πάτωμα
ώσπου ν' ανέβει στο κρεβάτι.
Εκεί, μ' ένα στόμα σα νεκροταφείο,
κοιμότανε
κι ονειρευότανε
τα πλοία του Πειραιά.
Την έπαιρνε
και την έβγαζε
στα πλοία του Πειραιά.
Αλλά να πάει πού;
και την ξέβραζε στο μπαλκόνι της.
Γρατζούναγε το πάτωμα
ώσπου ν' ανέβει στο κρεβάτι.
Εκεί, μ' ένα στόμα σα νεκροταφείο,
κοιμότανε
κι ονειρευότανε
τα πλοία του Πειραιά.
(24/01/05)
υ.γ.η φώτο από το dpgr
8 σπόροι:
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 12:59:00 π.μ. είπε...
Πολυ ομορφο.Τις καλημερες μου...
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 8:24:00 π.μ. είπε...
Όμορφο, πικρό, αληθινό. Έτσι μου φάνηκε. Καλή σου μέρα.
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 12:03:00 μ.μ. είπε...
Η ατολμία φέρνει στασιμότητα. Όρμα στο πρώτο πλοίο που θα βρεις. Ακόμα εδώ είσαι;
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 2:30:00 μ.μ. είπε...
Πάντα θα θέλει να φεύγει. Με τα χρόνια ίσως μάθει να το ελέγχει.
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 10:01:00 μ.μ. είπε...
Γεύση απο αρμύρα και σκέψη απο Ποτέ την Κυριακή, έλαβα..
at: Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007 10:38:00 μ.μ. είπε...
πές μου πώς γίνεται αφού έχεις φύγει, αφού έχεις φύγει τόσον καιρόοο
Χ.Α
υγ:κι όμως γίνεται γκασπαζά...
-ο τρελλός κι ενίοτε αλλοπαρμένος λύκος-
at: Πέμπτη, Ιουλίου 05, 2007 11:54:00 π.μ. είπε...
#πρέζα τιβί, καλημέρα κι ευχαριστώ..
#helorus, άλλο ένα πικραμύγδαλο; Μπορεί.
#τζιτζιλου, δεν είναι ατολμία. Είναι που δεν υπάρχει απάντηση σε εκείνο το πού.:)
#μπλιμάκι, ο διαζευτικός κόσμος μεταξύ δύο ομοίων και ταυτοχρόνως ο χαμός των ανθρώπων που δε μπορούν να συνυπάρξουν. Σε μπέρδεψα; :Ρ
#ανθρακορύχε, και η Μελίνα να κλαίει με τη Μήδεια στο Ηρώδειο.
#γλύκε, με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή
M.Λ.
υ.γ.περιμένω τη μουσική από τον πιανίστα. Το γράφω και επισήμως, δικηγόρε μου.
Την ερωτεύτηκα νοσταλγώντας την.
at: Παρασκευή, Ιουλίου 06, 2007 9:15:00 π.μ. είπε...
υγ: Η μουσική θα έρθει -ως είθισται- από την πεπατημένη οδό. Για τον πιανίστα πάλι δεν παίρνω κι όρκο :p Περί έρωτος και νοσταλγίας τώρα, από κοινωνιολογική σκοπιά, "..δε μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι..". 8-]
-ο άγλυκος-
Δημοσίευση σχολίου