Content

Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007

"το πρόβλημά μου η υπερβολή μου"

Οριοθετώ την υπομονή. Ξεμυτά ο ήλιος τα πρωινά και χτίζω τα οχυρά μου. Λέω ως εδώ. Μη με πατάτε πιο μέσα. Γιατί ένα ναρκοπέδιο είμαι. Και δε θα βγείτε ζωντανοί. Φοβάστε; Εγώ πιο πολύ. Την εξουδετέρωση. Και δεν υπάρχει κανείς. Θέλουμε να φαινόμαστε πολλοί. Στεγνό τοπίο, στεγνός λάρυγγας. Οι πιο όμορφες φάτσες είναι εκείνες του αποχαιρετισμού. Σκαλώνει ο χρόνος και σε μουντζώνει που τόσο καιρό πριν δε πρόλαβες να κάνεις όλ’ αυτά που τώρα ανατινάζονται σα βεγγαλικά μες στο κεφάλι σου. Ακόμα και οι μεγαλύτερες διαφωνίες γεφυρώνονται στο τελευταίο γεια σου. Το οριστικό, το οριστικό που σε κόβει σε κομμάτια. Ή κάπως έτσι. Κουτή, κουτή παπαρούνα. Το βράδυ, τα οχυρά έχουν γίνει σκόνη. Βγαίνω με το φαράσι και μαζεύω τα κομμάτια μου. Πολεμώ τον εαυτό μου. Ενοχές και τύψεις μ’ αρχίζουν στα χαστούκια. Κουτή, κουτή παπαρούνα. Ύστερα έρχεται ένας τρίτος και μού δείχνει συμπάθεια. Τον κοιτώ με μισό μάτι. Τι; Τι βρήκε σ' ένα σακί από λάθη; Μην, μην απαντάς. Έχει γοητεία το μυστήριο.

12 σπόροι:

helorus says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007 8:42:00 π.μ. είπε...

Γλυκιά, γλυκιά παπαρούνα...

Την καλημέρα μου.

ggl says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007 11:51:00 π.μ. είπε...

Ta la8h einai xrhsima arkei na ma8aineis apo auta.

P.S.: Mh xtizeis oxura, oi katapaktes einai kaluteroi tropoi amunas, mono mhn eglwbisteis esu mesa tous.

Waterbicycles says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007 2:55:00 μ.μ. είπε...

"Ακόμα και οι μεγαλύτερες διαφωνίες γεφυρώνονται στο τελευταίο γεια σου." Πώς γίνεται πάντα μετά την πλήρη αποσύνθεση να συντίθενται όλα τόσο αρμονικά και μαγικά, αλλά είναι να πια τόσο αργά;

veloz says:
at: Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007 3:23:00 μ.μ. είπε...

dokimase kati, etsi gia allagi: mia mera mi xtiseis tipota.. as'to alana. eleythero to 100%. kai perimene na deis ti tha ginei.. mporei kai na sou aresei.. :)

Ανώνυμος
at: Δευτέρα, Ιουνίου 04, 2007 11:07:00 μ.μ. είπε...

"Κάθε σπίτι οχυρό κι ένας μπράβος στην πόρτα...".
Τάδε έφη ελενίτσα βιτάλη, τάδε λέγω κι εγώ.Σήμερα.Γιατί μετά βεβαιότητας θα ξαναλλάξω γνώμη.Ωσπου μοιραία θα καταλήξω τελεσιδίκως -ουχί και αμετακλήτως- στο αυτό.Καλημέρα στο μπράβο :)

-ο λύκος-

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007 2:18:00 π.μ. είπε...

#helorus, καλημέρα, καλημέρα

#τζιτζιλου, τί καταράκτες και οχυρά, το ίδιο και το αυτό. Είναι σαν να μαθαίνεις μια στρατηγική στο σκάκι, και μετά να βαριέσαι να την τελειώσεις. Σ' απειλούν ή δε σ' απειλούν τότες μ' ενα ρουα ματ;

#νεροποδήλατα, γιατί μου κάνετε όλο ερωτήσεις; Σοφή δεν είμαι μια φορά πάντως...:)

#βελοζ, πιο πολύ κλίνω προς το στιχάκι "δε ξαναγίνομαι γιορτή των αλλωνών"

#(γ)λυκούλι, ο μπράβος μας νομίζω αυτοκτόνησε.:Ρ

Waterbicycles says:
at: Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007 11:53:00 π.μ. είπε...

Αχ αυτές οι ερωτήσεις είναι ρητορικές. Με αυτές κοιμάμαι και ξυπνάω. Δεν περιμένω απάντηση... Αλλά αν δε βάλω ερωτηματικό στο τέλος θα είναι σαν να έχω απάντηση για όλα. Και σίγουρα δεν έχω...

Ευτυχία says:
at: Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2007 10:59:00 μ.μ. είπε...

''μη ρωτάς να κουράστηκα. να νοιάζεσαι αν αντέχω. γιατί οχυρά δεν κουράζομαι να φτιάχνω. δεν αντέχω όμως να τα υπερασπίζομαι...'' καλώς σε βρήκα Παπαρούνα!

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Ιουνίου 06, 2007 11:17:00 μ.μ. είπε...

#νεροποδήλατα,και ποιος έχει; :)

#μοναλίζα, ποιανού είναι αυτή η ατάκα στα εισαγωγικά; Είπε σε 2 κουβέντες αυτό που εγώ παλεύω καιρό τώρα.

Ευτυχία says:
at: Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007 4:25:00 μ.μ. είπε...

καλησπέρα και πάλι! τις δυο πρωτες φρασεις τις ακουσα φευγαλεα στο ραδιο.δεν ξερω ποιανου ειναι. οι αλλες δυο ξεπηδησαν αμεσως απο μεσα μου. σαν να ξυπνησε αποτομα στο ακουσμα της αληθειας τους!

Μαύρος Γάτος says:
at: Πέμπτη, Ιουνίου 07, 2007 7:53:00 μ.μ. είπε...

(((( ! ))))

http://us.i1.yimg.com/us.yimg.com/i/mesg/tsmileys2/40.gif

anthrakoryxos says:
at: Παρασκευή, Ιουνίου 08, 2007 3:37:00 π.μ. είπε...

Οι πιο όμορφες φάτσες είναι εκείνες του αποχαιρετισμού.
Πως θα τις χαρείς ξανά, αν δεν απαντήσεις;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers