Content

Τρίτη, Μαΐου 22, 2007

"θα λείπεις, το κρασί τους θα ναι αλλιώτικο"

Το βετέξ γέμισε με τέμπερα. Στο χρώμα της σέπιας. Σαν ηλιοκαμένο δέρμα, σαν παλάμη παιδιού της Αφρικής. Απλώθηκε η σέπια στις ρωγμές του γραφείου, ατσούμπαλη είμαι. Το βράδυ ένα φόρεμα σέρνεται στα μάρμαρα, περνά και σηκώνει κάστρα. Η πολλή αγάπη σκοτώνει. Και η λίγη επίσης, κρύσταλλο που σπάει και τα κομμάτια του γίνονται κύματα. Πάνω στα μάρμαρα. Τα μάτια σου βαρκούλες, μια εδώ μια εκεί. Ποια λύπη κλόουν θα συγκριθεί με τη δικιά σου; Θέλω μια φωτογραφοθήκη. Ναι, θα μ’ αγαπάς γιατί είμαι κομμάτι σου πια, κομμάτι σπασμένο που έγινε θάλασσα, θα μ’ αγαπάς, λίγο ή πολύ, δε με νοιάζει πια. Κλάματα μάς ενώνουν, με κλάματα θα κλείνεις τους αρμούς. Μια βαρκούλα, η αγάπη, χορεύει πάνω στα μάρμαρα, στο κατάρτι δεμένο το φόρεμα, κομμάτια κρυστάλλων για κύματα.
Και θέλω τόσο μια φωτογραφοθήκη να φυλακίσω δυο χαμόγελα.

(Vladimir Clavijo)

7 σπόροι:

helorus says:
at: Τετάρτη, Μαΐου 23, 2007 10:00:00 π.μ. είπε...

"Ναι, θα μ’ αγαπάς γιατί είμαι κομμάτι σου πια, κομμάτι σπασμένο που έγινε θάλασσα"

Όμορφα πικρό που είναι... Καλή σου μέρα.

Stardustia says:
at: Τετάρτη, Μαΐου 23, 2007 2:10:00 μ.μ. είπε...

Θέλω μια φωτογραφιοθήκη να φυλακίσω δυο χαμόγελο… και είναι τόσοι που έχουν σειρές από παγωμένα χαμόγελα σπίτι τους, μαυσωλεία παλαιών στιγμών, φάροι σβησμένοι σε θάλασσες ταραγμένες…

Κολοκύθι says:
at: Πέμπτη, Μαΐου 24, 2007 12:20:00 π.μ. είπε...

Αυτή η φωτογραφιοθήκη είναι η καλυτερη λέξη που έχω ακούσει τελευταία. Μακάρι να ήταν τόσο απλό. :-)

Παπαρούνα says:
at: Πέμπτη, Μαΐου 24, 2007 12:32:00 π.μ. είπε...

#helorus, καλημέρα

#Ζωή, μα η ζωή δεν είναι στιγμές;νεκρά και ζωντανά χαμόγελα.

#βρε κολοκύθι, έχω μπερδευτεί..φωτογραφοθήκη ή φωτογραφιοθήκη είναι τελικά;

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Μαΐου 24, 2007 9:40:00 μ.μ. είπε...

Η πολλή αγάπη σκοτώνει:αμα τη νιωσεις, και δεν την παρεξηγησεις, θα σε σκοτωσει?μαλλον κατι εχασα...
Και η λίγη επίσης:ατυχία θα ελεγα...

Unknown says:
at: Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007 1:41:00 π.μ. είπε...

μια φωτογραφιοθήκη για να θυμάμαι τις στιγμές και να μ'αγαπάω λίγο

People at risk says:
at: Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007 4:06:00 μ.μ. είπε...

Λαμπερή γραφή....ωραίες εικόνες

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers