(Χρήστος Παλλαντζάς)Αντιλαμβάνεσαι το χρόνο που περνά και δε γυρίζει από τους φίλους που ξενοικιάζουν τα δυαράκια.
Να ξαμοληθούν μια και καλή στα νησιά.
Ο γυρισμός αμφίβολος.
Και στέκεις αμήχανος γιατί δεν υπάρχει τρόπος παύσης ή διακοπής της κασέτας.
Είσαι μέρος της.
Να ξαμοληθούν μια και καλή στα νησιά.
Ο γυρισμός αμφίβολος.
Και στέκεις αμήχανος γιατί δεν υπάρχει τρόπος παύσης ή διακοπής της κασέτας.
Είσαι μέρος της.
9 σπόροι:
at: Τρίτη, Μαΐου 08, 2007 10:44:00 μ.μ. είπε...
Όμορφα μελαγχολικό ποστ, όμορφη και απαλή η μουσική σου. Καλό βράδυ.
at: Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007 12:49:00 μ.μ. είπε...
an den to exeis vrei
http://www.sendspace.com/file/zjws1p
perfect day : lou reed+antony
at: Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007 3:56:00 μ.μ. είπε...
παντα ομορφες οι μουσικες σου επιλογες..καλο απογευμα παπαρουνα!!
at: Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007 5:33:00 μ.μ. είπε...
#helorus, καλό απογεμα, να πω; Θα πω.
#Μιχαλη, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!! Μου αρέσει τρομερα ο Άντονυ:) Μού φτιαξες το νέο μου κόλλημα:)
#φεγγαροαγκαλιασμένη, καλό απογεμα, δροσερό σαν παγωτίνι :ρ
at: Παρασκευή, Μαΐου 11, 2007 12:00:00 π.μ. είπε...
Κι η ζήλεια για όλους αυτούς που καταφέρνουν να τη κάνουν? Το χειρότερο δεν είναι ο χρόνος που περνά, αλλά ποιος μένει πίσω να τον μετράει με τα φευγιά των φίλων του...
at: Παρασκευή, Μαΐου 11, 2007 12:20:00 π.μ. είπε...
#terra poeta, χαίρομαι που το άνοιξες...:)
#νεράιδα, δεν είναι η ζήλια. Απλά η διαπίστωση πως ο καθείς παίρνει το δρόμο του και πως κάποια στιγμή όλα αρχίζουν και μετράνε διαφορετικά. Ακόμα και τα βλέμματα έχουν άλλη βαρύτητα. Αυτην του αποχαιρετισμού.
(πολύ το τραγικοποίησα μού φαίνεται..:Ρ)
at: Σάββατο, Μαΐου 12, 2007 8:03:00 μ.μ. είπε...
μια φορά να ακούσω σωστά τους στίχους κ τί άλλο στον κόσμο..Κοπάζει ε; Μα κι αν κοχλάζει πειράζει;
:)
at: Σάββατο, Μαΐου 12, 2007 8:15:00 μ.μ. είπε...
μόλις το άκουσα, και ναι έχεις δίκιο και κοκκινίζω από ντροπή.
at: Παρασκευή, Ιανουαρίου 08, 2010 8:26:00 π.μ. είπε...
"εισαι μερος της"
τραγικη διαπιστωση μα και η μονη σωστη αφετηρια.. ΟΛΩΝ..
Δημοσίευση σχολίου