Content

Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

δραματουργικές ασυναρτησίες Νο2.


(...ή αλλιώς ρομάντζο)
Η μυρωδιά του γιασεμιού- αναιδέστατη- σέρνεται μέσα στο υπνοδωμάτιο. Η Μίνα όλο καμάρι διαβάζει α-πόσπασμα από το νέο της α-πόκτημα. Ο Τάσος ξαπλωμένος στο κρεβάτι. Η κάψα του Ιούνη τους έχει χτυπήσει κατακέφαλα. Απ' τα σεντόνια εξατμίζεται η ζέστη της μέρας. Το παράθυρο- στα αριστερά του Τάσου- ένα τετραγωνάκι νύχτας.

"...
Στείλτε τον στους νεαρούς σας αγγελιοφόρους. κι ας μου τον ξαποστείλουν στη στιγμή. θα βρω τρόπο να τον τιμωρήσω μοναχή μου: θα τον τιμωρήσω ανελέητα. Μα τους οργισμένους θεούς, τον αγαπώ, τον αγαπώ", ξεψυχά η Μίνα φυλακίζοντας τους Μίμους στις σελίδες. «Κατάλαβες τώρα; Αυτό είναι έρωτας! Αυτό είναι πάθος. Θες τον άλλον νεκρό για να τον κλάψεις»

«Τί μαλακίες μού τσαμπουνάς βραδιάτικα; Δηλαδή εγώ που δε σε θέλω νεκρή πάει να πει πως δε σ’ αγαπώ;»

Η Μίνα ανάβει τσιγάρο. Ξεκρεμάει τον ενθουσιασμό της. « Εσύ μ’ αγάπησες με τον χρόνο. Περνούσε ο καιρός, έτρεχε το ποτάμι δίπλα σου, βολεύτηκες. Ανταλλαγή συνηθειών. Εγώ σου μιλώ για ετερώνυμα. Εκεί, ρε παιδί μου, που πέφτεις πάνω στον άλλον κι ας βλέπεις τη σύγκρουση. Που δείχνεις δύναμη μα ζητάς υποταγή.»

Ο Τάσος στράβωσε με τις κουβέντες της. «Δε βολεύτηκα. Είσαι σκληρή. Πώς μ’ αδειάζεις έτσι; Μα πώς τα λες αυτά με τόσο κυνισμό; Δε μ’ αγαπάς;». Το δωμάτιο έχει κάτι το εύφλεκτο. Στιγμιαία ο Τάσος σκέφτηκε ν’ άνοιγε την πόρτα και να έδινε ένα μεγαλειώδες ρεσιτάλ φυγής. Μαχαίρι το: «Χωρίζουμε», θα πετύχαινε κέντρο. Τη Μίνα, σαφώς. Έξω θα τον περίμενε ένας Ιούνης όλο υποσχέσεις, όλο κοριτσίστικές φάτσες. Μα καμιά σαν της Μίνας και θα τον τυραννούσε η άγνοια. "Μ’ αγαπάει ρε;"

Η Μίνα πνίγει το τσιγάρο στο νερωμένο μπλε τασάκι. Ξεστράτισαν απ’ το στόμα της οι λάθος κουβέντες στο λάθος άτομο. Προσπάθειες να τις μαζέψει με πινελιές διαπιστώσεων να κάνουν στροβιλισμούς. «Σ’ αγαπώ, βλάκα. Όσο κι αν τους θαυμάζω όλους εκείνους που γίνονται θηρία για να ημερεύσουν άλλα θηρία, ούτε κι εγώ ήμουν γεννημένη για συγκρούσεις. Σαν και σένα. Είδα το ποτάμι, μου άρεσε, σ’ αγάπησα.»

"Είσαι κυνική." Σηκώνεται ο Τάσος και σκύβει να δέσει τα κορδόνια των αθλητικών του. Εκτοξεύει ενδείξεις φυγής. "Δεν μ' αγαπά".

Η Μίνα φόρτωνει. "Και ποιος σου πε ρε πως ο κυνισμός απ' τον ρομαντισμό απέχουν; Τη ζωή μου θα δινα για το ποτάμι εκείνο."

Και η μυρωδιά του γιασεμιού συνεχίζει -αναιδέστατη- να ποτίζει τους τοίχους, να κολλάει στα μαλλιά της Μίνας και στα χέρια του Τάσου που αγγίζουν τη Μίνα.


υ.γ. ή αλλιώς...άντε εικονογράφησε τους Μίμους...

5 σπόροι:

Unknown says:
at: Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 1:59:00 μ.μ. είπε...

το να κολυμπάς με αντίθετη κατεύθυνση στο ποτάμι είναι δύσκολο

dreamerland says:
at: Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 7:11:00 μ.μ. είπε...

Μια χαρά τα πήγε η εικονογράφηση, κατά την ταπεινή μου γνώμη...

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007 11:41:00 μ.μ. είπε...

#street spirit, μόνο στο ποτάμι;

#dreamland, σοβαρομιλώ περί εικονογράφησης. Αλί και τρισαλί και ωϊμέ..

0comments says:
at: Πέμπτη, Μαΐου 17, 2007 2:58:00 π.μ. είπε...

Είναι κάτι κείμενα, σαν κι αυτό, που τα διαβάζεις και λές: όχι ρε μάγκα δεν είναι δυνατόν!
Κι όμως...



Να 'σαι καλά!

anthrakoryxos says:
at: Κυριακή, Μαΐου 20, 2007 11:44:00 π.μ. είπε...

Μ' αυτό το σκάω και κολυμπάω, ποτέ δεν τα βρήκαμε.
Όχι ότι δεν το προσπάθησα..

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers