Content

Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007

από δίπολο σε δίπολο

Είμαι για λύπηση! Σηκώθηκε κι έφυγε από το πλάι μου και δεν ξέρω πού να τον βρω. Ω γυναίκες, σεις που θρηνείτε τον Άδωνη κάθε χρόνο, μην περιφρονήσετε τα παρακάλια μου! Αν αυτός ο κακούργος πέσει στα χέρια σας, πλέξτε γύρω του σιδερένιες αλυσίδες. μαγκώστε τα πόδια του στα πεδούκλια. πετάξτε τον στο πλακόστρωτο μπουντρούμι. διατάξτε να τον οδηγήσουν στο σταυρό κι Εκείνος που Συνθλίβει τις Σάρκες ας του τσακίσει το κεφάλι στις διχάλες του: να σπείρετε χούφτες τους σπόρους γύρω από το λόφο των βασανιστηρίων, έτσι που οι λούπηδες και τα κοράκια να πετάξουν μια ώρα αρχύτερα προς το κουφάρι του. Όμως καλύτερα (γιατί δεν σας εμπιστεύομαι και ξέρω πως θα σας πιάσει οίκτος μπροστά σ' ένα τέτοιο δέρμα γλυμμένο μ' ελαφρόπετρα) μην τον αγγίξετε, ούτε καν με τ' απαλά ακροδάχτυλά σας. Στείλτε τον στους νεαρούς σας αγγελιοφόρους. κι ας μου τον ξαποστείλουν στη στιγμή. θα βρω τρόπο να τον τιμωρήσω μοναχή μου: θα τον τιμωρήσω ανελέητα. Μα τους οργισμένους θεούς, τον αγαπώ, τον αγαπώ.

Μίμοι- Marcel Schwob

(foto: Κατερίνα Αρβανίτη)

1 σπόροι:

Waterbicycles says:
at: Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 3:30:00 μ.μ. είπε...

Το πένθος γι'αυτόν που χάνεις...Το παράπονο για όσα γίνονται χθες σε μια στιγμή...Πόσο περισσότερο να τιμωρηθεί αυτός που η αγκαλιά του μένει άδεια μια βροχερή μέρα,πριν προλάβει να φορέσει τα μαύρα; Κι όταν τελικά μάθεις στα μαύρα, πώς να χρωματιστούν ξανά οι ψυχές, τα βλέμματα, οι ανάσες; Ποια τιμωρία είναι μεγαλύτερη απ' αυτή;

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers