"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"
Γιάννης Αγγελάκας
____________________
"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."
Γιώργος Χειμωνάς
____________________
"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"
Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________
"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"
Μάνος Ελευθερίου
1 σπόροι:
at: Τρίτη, Μαΐου 15, 2007 3:30:00 μ.μ. είπε...
Το πένθος γι'αυτόν που χάνεις...Το παράπονο για όσα γίνονται χθες σε μια στιγμή...Πόσο περισσότερο να τιμωρηθεί αυτός που η αγκαλιά του μένει άδεια μια βροχερή μέρα,πριν προλάβει να φορέσει τα μαύρα; Κι όταν τελικά μάθεις στα μαύρα, πώς να χρωματιστούν ξανά οι ψυχές, τα βλέμματα, οι ανάσες; Ποια τιμωρία είναι μεγαλύτερη απ' αυτή;
Δημοσίευση σχολίου