Content

Κυριακή, Απριλίου 22, 2007

"and if their wings burn I know I'm not to blame"

Είναι το οριστικό που με κόβει σε κομμάτια κι άλλο

εργάζεται κι άλλο συζητάει άλλο τρελαίνεται κι ένα

τελευταίο βάζει φωτιά στον ύπνο μου και ξυπνάω με

λυγμούς που μ' άφησες να ξαπλώσω στα νερά με την

πανσέληνο του Οκτωβρίου χωρίς να μου ανήκει

ένα τόσο δά βράδυ Σαββάτου.

Δεν είχε ίσκιο αυτό το σώμα που έφτιαξα με τα κομμάτια

μας γι' αυτό τις νύχτες μ' ακολουθούσε σα σκυλί η ανησυχία

που ονειρεύομαι που φοβάμαι που αντέχω.

Η πόλη με αποκλείει τα ταξίδια μου δεν έχουν αφετηρία

από τη μέση ξεκινάω να φύγω να φύγω να έρθω πάλι χωρίς

να μιλάω καμία γλώσσα φορώντας τα ρούχα μιας άλλης

που δεν λυπάται.

Λοιπόν; Αυτό είναι απάντηση δεν είναι ερώτηση -σκέφτηκα

Υστερα έχω κουραστεί, πιάνεσαι καμιά φορά από μια

ημερομηνία ένα όνομα και νομίζεις.

Πιάνεσαι και θέλεις συνέχεια να κλαίς. Σα να μην έχει άλλο

τέλος το παραμύθι κι επιμένεις ν' αναγνωρίσεις

τα δαχτυλικά του αποτυπώματα στο λαιμό σου.


Στέλλα Βλαχογιάννη- Η θλίψη του σώματος, Εκδόσεις Μικρή Άρκτος


"...never wanted to..."


υ.γ. οι φωτογραφίες του εκπληκτικού Vladimir Clavijo

(από τις πιο αγαπημένες σελίδες, κι αισθάνομαι τόσο οικεία με το τελευταίο κοριτσάκι, λύκε.)


2 σπόροι:

Ηλιας....Just me! says:
at: Τρίτη, Απριλίου 24, 2007 11:10:00 μ.μ. είπε...

Και ετοιμαζόμουν να σε ρωτήσω από που παίρνεις αυτές τις πανέμορφες φωτογραφίες σου!

Y. K. says:
at: Τετάρτη, Απριλίου 25, 2007 10:48:00 μ.μ. είπε...

μου αρεσουν οι παπαρουνες.μου αρεσε αυτο που διαβασα.ξεχυλισα παλι.

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers