Μαχαίρι ο στίχος για κείνην που δεν μπόρεσε να γίνει Καρυάτιδα. Μαχαίρι και σε βγάζει από την άλλη. Ματωμένη. Και η πίκρα να στάζει. Πως τα καταφέρνετε, χέρια; Τη μια να μού δείχνετε τον κόσμο μεγαλόπρεπο και την άλλη να με σφαλίζεται στα μπράτσα μου ανάμεσα; Η γυναίκα εκείνη που τα δωσε όλα για να γίνει Καρυάτιδα, αλλά δεν.Γύψινο χαμόγελο, αλαβάστρινη ομορφιά, μα ήταν όλα δεν.
7 σπόροι:
at: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 2:42:00 μ.μ. είπε...
Τώρα που μπήκε για τα καλά η άνοιξη οφείλεις να ανθίζεις και όχι να μαραίνεσαι.
at: Πέμπτη, Απριλίου 19, 2007 4:48:00 μ.μ. είπε...
ελπιζω να μην εχασε και τον εαυτο της για να γινει καρυατιδα.
at: Παρασκευή, Απριλίου 20, 2007 6:24:00 π.μ. είπε...
Το κακό είναι πως ενώ όλα αρχίζουνε από τα χέρια δεν καταλήγουνε και πάλι εκεί...
at: Σάββατο, Απριλίου 21, 2007 8:48:00 μ.μ. είπε...
πάρε ό,τι καλύτερο μπορείς. κοίτα δεξιά. κοίτα αριστερά. κάπου μέσα στις αρνήσεις, θα βρεις την κατάφαση.
at: Σάββατο, Απριλίου 21, 2007 11:38:00 μ.μ. είπε...
Σε ανακάλυψα από τη μηχανή αναζήτησης για το μεταξουργείο αλλά μάλλον θα γίνω τακτικός επισκέπτης στο blog σου! Πολύ όμορφα αυτά που γράφεις!
Τις καλησπέρες μου!
at: Κυριακή, Απριλίου 22, 2007 3:54:00 π.μ. είπε...
#ggl, η αντιδραστικότητα είναι στο αίμα μου..:Ρ
#φάζυ, αυτό κι αν ήταν το μεγαλύτερο δεν..
#τέρρα ποέτα, :)
#άταντε, και οι αρνήσεις κάποιες φορές είναι το καλύτερο δώρο..
#ηλία, η ανακάλυψη του Κολόμβου ωχριά μπρος στη δική σου..:Ρ Σε καλή μεριά ...κι ευχαριστω.
Και όχι δε μένω Μεταξουργειο όπως κάποιοι πίστευαν-γκούχου, γκούχου, ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε :ΡΡ
at: Τρίτη, Απριλίου 24, 2007 1:05:00 μ.μ. είπε...
Πολύ όμορφο post...
"Καρυάτιδα να γίνω δεν μπορώ για να με θέλεις"..Χ. Αλεξίου.
Αυτό μου 'ρθε στο μυαλό!
Καλησπέρα...
Δημοσίευση σχολίου