Content

Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006

"Broken feelings of dreams out of sight"

Εγώ με την τρέλα μου πορεύομαι, κάποτε με των άλλων την παράκρουση και τη δική μου τη σκοτοδίνη και τη φαντασίωση, έτσι που πέρασα, που με πέρασαν·πέρασαν όλα όμως για μένα. Θ’ αυτοκτό. Εννοώ, όταν όλα θα μου δείχνουν το αδιέξοδο. Πρώτα όμως θα βγω από την αφορμή της ψυχής μου και το αίματός μου. Τί λόγια. Κι όμως αυτά τα γράφουν και τα διαβάζουν. Θέλεις ονόματα; Θέλεις χώρες και χρονολογίες και μειδιάματα; Η χώρα του μειδιάματος- άκου· σαν να πηγαίνεις ο ίδιος στην κηδεία σου, έτσι μοιάζεις.

Ποιος από τους δυο μας μιλάει;

Πώς μπερδευτήκαμε και η φωνή σου είναι η φυσική συνέχεια και το αίμα της δικής μου; Αισθάνομαι κάτι και πρέπει κι εσύ το ίδιο; Δίδυμος πόνος. Τ ι α ρ α ι έ ς π ο υ ε ί ν α ι ο ι λ έ ξ ε ι ς . Πώς μπορούν και γιατί τολμούν ορισμένοι κι όλα τα μπορούν και εγώ, δηλαδή, με τι ερείπια θα μπορούσα, αν προσπαθούσα, λέω "αν", αχ, έλα να δεις τα ερείπια της ψυχής μου που καπνίζουν. Τα λεγα το πρωί στους γιατρούς και γελούσαν.

Αυτά δεν τα γράφει κανείς. Κανονικά ό,τι γράφουμε κι ό,τι λέμε πρέπει να το περιφέρουμε από δρόμο σε δρόμο κι από σπίτι σε νύχτα· ο ένας να συμπληρώνει, ο άλλος να αφαιρεί.

Το αλλιώς μας πονά.

Το άγγιγμα του Χρόνου- Μ. Ελευθερίου



...for today for all days to come...

4 σπόροι:

Unknown says:
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006 2:46:00 μ.μ. είπε...

Το αλλιώς πάντα μάς πονά

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 05, 2006 11:32:00 μ.μ. είπε...

είσαι σπάνιος άνθρωπος

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006 1:02:00 π.μ. είπε...

#πνευματάκι, δεν υπάρχει ένα "αλλιώτικο" πάντα που να διαρκεί λιγότερο;

#και λίγα λέτε!:ρ

sorry_girl says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006 9:57:00 π.μ. είπε...

Aχ μωρέ..αχ μωρέ τι μου ξανάφερες στο μυαλό..
"ο ένας να συμπληρώνει, ο άλλος να αφαιρεί."
Αχ..

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers