Content

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 06, 2006

"κι όχι πως με αγαπάς"

"Το ψέμα δεν το βλέπεις", γράφει ο Θ. μα μένα γιατί δε μου στρώνεται σωστά αυτός ο στίχος; Το ψέμα το βλέπεις. Πέφτει πάνω σου- για την ακρίβεια- και σε στολίζει με ένα ροζέ καρούμπαλο. Στην αρχή, νιώθεις την ανάσα του πάνω στη μύτη και στα τσίνορα, λες: "Μπα! Η ιδέα μου είναι". Ύστερα ακούς το γκντουπ κι αστράκια στήνουν χορό πάνω απ’ το κεφάλι σου. Τοτε το ψέμα γίνεται ψ-αίμα. Όχι, όχι, δεν έχω άλλες διαφωνίες με τον Θανασάκη. Είπα τον προβληματισμό μου και ηρέμησα. Κατά τ’ άλλα, έγινα νυχτόπαιδο κι όλο γυρνάω τα πρωινά στις μύτες των ποδιών. Ο Παυλίδης χοροπηδούσε Στον Αέρα, μα γω κάπου κουράστηκα, και μού στριψαν τσιγάρο. Ύστερα χοροπηδήσαμε ξανά όλοι μαζί και φύγαμε αξιοπρεπώς. Κι ευτυχώς που έρχεται χειμώνας και η Τάνια πάλι πάνω στη σκηνή θα βρίσκεται γιατί κάπου πρέπει να φορτώσω τις μπαταρίες, κι ας μου λένε ότι δεν την παλεύω με αυτά που ακούω.


(φωτο: Λία Ζαννή)

14 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Πέμπτη, Δεκεμβρίου 07, 2006 12:30:00 π.μ. είπε...

οταν ο ερωτας μπλεκει με το ψεμα
σκονταφτει και γινεται διαολος
τωρα ποια ειναι η αληθεια και που ειναι το ψεμα?????
μα...αυτα δεν χωρισαν ποτες...
γιατι υπαρχει αγαπη...
γιατι εσυ...

και οταν λεω ερωτας εννοω...οτιδηποτε μπορεις να ονομασεις σαν ερωτα

sorry_girl says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 9:09:00 π.μ. είπε...

Χχαχα!Κι εμένα τα ίδια μου λένε οτι ακούω δηλαδή τα ψυχομπουκώματα και τους στεναχωρημένους!
Άστους ρε κοριτσάκι!
Θα τα πούμε στην Τάνια έτσι;
"Την ώρα που γεννιόμουνα σχολάγανε οι μοίρες.."

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 12:43:00 μ.μ. είπε...

#φου...κι αφού-:Ρ- δεν χώρισαν ποτές, γιατί το ψέμα μας πληγώνει; Με αυτή τη λογική, άμα αγαπάς, θα πρέπει να δέχεσαι και τις φτηνές δικαιολογίες και τα χοντροκομμένα ψέμματα. Δε νομίζω πως πάει έτσι..Υπάρχει μια γραμμή ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα ώστε να τα διαχωρίζει. Λεπτή μεν αλλά υπάρχει.

#σορρυ γκιρλ, ντα..

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 5:55:00 μ.μ. είπε...

μαλακια μου που γραφω σχολιο , αφου δυστυχως κουβεντα δεν μπορει να γινει μεσω μυνηματων...
τελοσπαντων, δεν διαφωνω αλλα και ουτε συμφωνω παλι μαζι σου...
τελοσπαντων δικο μου λαθος...με συγχωρειτε...

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 6:00:00 μ.μ. είπε...

η κουβέντα μπορεί και παραμπορεί να γίνει..Αρκεί να καταλάβει ο καθείς τί ακριβώς θέλει να πει ο άλλος. Πού συμφωνείς, πού διαφωνεις και πού είναι ο προβληματισμός..
δεν υπάρχει λόγος για συγγνώμη.:)

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 6:20:00 μ.μ. είπε...

εχεις ακουσεις ποτε βαρβατες αληθειες, που αν τυχει και πραγματικα και τις ακουσεις θα σε κανουν σμπαραλια...
πες μου ενα ανθρωπο που ξερει να λεει μονο την αληθεια???μα καθε στιγμη να λεει μονο την αληθεια...
εισαι εσυ??
εγω παντως δεν ειμαι...
ολα μπλεκονται...γιατι η συγκρουση ειναι μερος του κοσμου
κατανοηση....αληθεια....ψεμα....
γνωση...ημιμαθεια..τεμπελια...ζηλια
εγωισμος...σταρχιδισμος...ανικανοποιητος
χορτασμενος...δηλαδη δεν τελειωνει το στορυ....τι κανουμε
για μενα καποιος που ξερει να λεει ψεμματα, και αληθεια, πρεπει να εχει τα αρχιδια να αναλαβει τις ευθυνες του, απο εκει και περα...ολα τα αλλα...

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Δεκεμβρίου 08, 2006 11:50:00 μ.μ. είπε...

ναι, έχω ακούσει αλήθειες,οι οποίες με έκαναν στην αρχή κομμάτια, αλλά αργότερα με βοήθησαν να δω τα προβλήματα κατάματα. Άλλοι αυτό δεν το αντέχουνε, θέλουν σιγά σιγά να τους έρχονται οι λέξεις.
Η διαφορά στις οπτικές μας είναι ότι εσύ το βλέπεις από τη μεριά του ανθρώπου που λέει ψέμματα, ενώ εγώ απο αυτόν που τα δέχεται. Και μπορεί συχνά αυτοί οι δυο ρόλοι, αλληλομπλέκονται. Κύριο ρόλο παίζει η πρόθεση. Γιατί το λες το ψέμα. Όπως και σημασία έχει γιατί το δέχεσαι.
βασικά..τώρα που τα ξαναδιαβάσω, δε νομίζω ότι υπάρχει πουθενά διαφωνία...
Στον καθένα πρέπει να δίνεις την αλήθεια και το ψέμα που αντέχει. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο.

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006 12:26:00 π.μ. είπε...

α ει γεια σου παπαρουνα...συμφωνουμεεεεεεε.......

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Δεκεμβρίου 09, 2006 12:53:00 π.μ. είπε...

και το ψεμα κρυβει μια αληθεια, οχι βεβαια να ειναι τροπος ζωης αλλα το ψεμα οπως τα παντα εχουν κλιμακα...και για πες μου ποσες αληθειες σου δεν γιναν στην πορεια το πιο λαμπρο ψεμα?
οι δικες μου?
πολλες...
και ξερεις?
καποια παλια ψεμματα κρυβανε βασεις πολυ αληθινες...
τελοσπαντων...
ωρες...ωρες ειναι σαν ψαχνεις ψυλλο στα αχυρα...
για μενα ειμαστε ρατσες οπως ο σκυλος μου αρης και συγκρουομαστε οπως συγκρουοντε οι πλανητες...
ε και...
ε και πολλα...

Μαρκησία του Ο. says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006 6:30:00 μ.μ. είπε...

Το ψέμα του ενός είναι η αλήθεια του άλλου, όπως και η αλήθεια του ενός, το ψέμα του άλλου.

Η δοσολογία διαφέρει - αλλά πιστεύω ότι την πρώτη αλήθεια και το πρώτο ψέμα το λέμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Κι εμείς βέβαια το χαρακτηρίζουμε ως τέτοιο.

Ραντεβού στην Τάνια, εννοείται ;-)

ΧΧΧ

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006 11:23:00 μ.μ. είπε...

#φου, δε ξέρω...την έχω χάσει τη μπάλα σε αυτό το θέμα. Ανήκω σε εκείνη τη "ράτσα" που δεν αντέχει τα ψέμματα. Κάποιες μου αλήθειες, ναι, ξεθώριασαν, ξεφούσκωσαν-ψέμα δε ξέρω αν γίναν, μέσα μου συνεχίζουν να ζουν- και κάποιες "αυταπάτες" αποδείχτηκαν τελικά αλήθειες.
Δε νομίζω όμως ότι βοηθά η γενίκευση. Μας μπλέκει παραπάνω...κι ακόμα δε ξέρω τί είναι αυτό που στεναχωρεί παραπάνω..Το ψέμα αυτό καθε αυτό ή ότι ο άλλος έχει το θράσσος-θάρρος να τα ξεστομίζει..;Ή είναι το ιδιο και πάλι μπλέχτηκα;:{

#μαρκησία, κατα φαντασίαν ειλικρινείς δηλαδη;
υ.γ. περιμένω εκείνο το κείμενο για τον Τ.Λ...;)

Ανώνυμος
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 12, 2006 4:17:00 μ.μ. είπε...

γενικευση?
μπορει...
μπορει και οχι...
τελοσπαντων

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 13, 2006 12:43:00 π.μ. είπε...

:)
όλο αποσιωποιητικά μού είσαι εσύ...

diodos says:
at: Δευτέρα, Αυγούστου 17, 2009 2:12:00 μ.μ. είπε...

Έχουμε τα ίδια ακούσματα & τις ίδιες αντιδράσεις από τους γύρω μας.

Είναι τέλεια να βουλιάζεις σε στίχους της Νικολακοπούλου και να ξυπνάς με κιθάρες του Θανάση.

"βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ'αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια"

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers