Content

Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006

"νύχτες ναυάγια στους δρόμους περπατάνε"

(..ή αλλιώς μιζέρια στο τετράγωνο)

Δυο δάχτυλα ανοιγοκλείνουν με τέμπο τις αρτηρίες του μυαλού. Δεν ξέρω αν φταίει το φεγγάρι, μα τα γρανάζια τρίζουν πολύ τώρα τελευταία. Κάτι, λέει, σαν να κουράστηκε να δικαιολογεί, να βρίσκει λύσεις, και τα άφησε όλα στη μοίρα. Βλέπω να αλλάζουν δεδομένα, νιώθω καπνισμένους πνεύμονες και το μυαλό να σπιντάρει σε γύρο θανάτου. Σα να χρειάζεται να επιδείξει ότι μπορεί να τα δει κι αλλιώς, κι ας βγάζει ατμούς από την πίεση. "Θ' ανατέλλω", οραματίζεται πως θα ναι το σάουντρακ του τέλους.

Το δαχτυλίδι που μου φέρανε κουδουνίζει στην κάθε κίνηση. Μάλλον για να μη με χάνουνε. Ή με χάσανε και τους άφησα με τη θύμηση μικρών κουδουνισμάτων; Με σιχαίνομαι όταν γίνομαι προφήτης. Ίσως πάλι το μέλλον να είναι πιο ελλιπές από ότι το χα ονειρευτεί όταν μ' αγκάλιαζε ο Μορφέας κάτω από το τραπέζι και να σου τώρα οι πιθανότητες όλο και συνθλίβονται. Και πάντα σκαλώνω σαν χαλασμένο βινύλιο στην ίδια απορία: "Κατάλαβε τίποτα για μένα από μένα;". Βουλιάζω στ' απόνερα, με κόκκινους κύκλους γύρω απ' τη μαυρίλα των ματιών. Όχι, όχι, αυτό το τελευταίο δεν είναι ναρκισσισμός, μια αφελής προσπάθεια μάλλον να γραπωθώ από ό,τι έχει απομείνει ολότελα δικό μου. Δεν πειράζει άμα δεν καταλαβαίνεις. Χιλιάδες άλλα γεγονότα μας προσπερνάνε αφήνοντας σαν εγγύηση κρύες ριπές αέρα. Φυλακίζουνε αθώους, σκοτώνουν μωρά, άνθρωποι πεινάνε

κι εδώ εξυμνούμε την απυρόβλητη μοναξιά της μεγαλούπολης.

...Σαν να ονειρεύεσαι πως κοιμάσαι μέσα στη ζέση του ήλιου, κι αντ' αυτού ξυπνάς χωμένη καταχείμωνο σ' ένα παλιό πλυντήριο.

Αδέσποτο σκυλί,

κανένας δε με περιμένει.

8 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006 11:17:00 π.μ. είπε...

Dose dio xastoukia sta magoula sou kai pigene gia treximo

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006 4:22:00 μ.μ. είπε...

:D

Πήγα κι ήρθα..

zero says:
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006 7:40:00 μ.μ. είπε...

Πολυ καλο ποστ.

ΥΓ: καλο και το blog σου.

ζερο.

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006 10:00:00 μ.μ. είπε...

Wraia. Kai aurio pali to idio, nai?

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Οκτωβρίου 27, 2006 10:37:00 μ.μ. είπε...

Σκοπός μας, σαφώς, είναι να γινόμαστε καλύτεροι, καταλαβαίνω τί θες να πεις και σ' ευχαριστώ, ξέρω ότι το λες καλοπροαίρετα,
ίσως όμως να υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική:να μην με διαβάζεις.
Δε μπορώ να εγγυώμαι πότε θα είναι φωτεινά και πότε μαύρα κι άραχνα τα ποστ.
Το ξέρεις, φαντάζομαι πως η ζώη έξω σπάνια- και μάλλον σε συγκεκριμένες περιπτώσεις- συμπίπτει απόλυτα με αυτά που γράφονται.

Κολοκύθι says:
at: Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006 2:39:00 π.μ. είπε...

"Τώρα που θέλεις να γυρίσεις εγώ φοβάμαι να σε δω,
έχω ξεχάσει το όνομα μου και δεν υπάρχω πια εδώ"

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Οκτωβρίου 28, 2006 5:12:00 μ.μ. είπε...

Entelws kaloproaireta. Kai den to lega se sena, se mena to lega na to akousw :P Kai tha sinexisw na se diavazw

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 30, 2006 12:01:00 π.μ. είπε...

#Guadalquivir, κι εγώ θα συνεχίσω το τρέξιμο:Ρ

#Ζερο, σ' ευχαριστώ

#Κολοκυθάκι, περίπου έτσι..

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers