Content

Παρασκευή, Ιουλίου 28, 2006

"μοιάζεις με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο"

(Καραβόμυλος '06)
Πειράζω την πληγή δίπλα απ' το στόμα. Ματώνει. Η μάνα μου αν με έβλεπε θα φώναζε: "Μπράβο! Χειροτέρεψέ το κι άλλο". Όπως τότε στο σχολείο. Έτρεχα μα έπεφτα με τα μούτρα στο δάπεδο, έκλαιγα για να με κοιτάξουν που πάλι χτύπησα, με παίρνανε αγκαλιά, με σέρνανε γδαρμένη, σκοτωμένη στην κυρία του κυλικείου, καθάριζε εκείνη, με το ένα χέρι, άτσαλα τα γόνατα και τους αγκώνες με betadine και με το άλλο πούλαγε τους λουκουμάδες "100 δραχμές, παιδιά, μη σπρώχνεστε!", ενώ εγώ απ' το επόμενο διάλειμμα ή κατά τη διάρκεια των Μαθηματικών πείραζα πάλι τις πληγές και πασαλειβόμουν με αίματα. Το αποτέλεσμα;
Όλα τα χιλιόμετρα που δεν έκανα, κόλλησαν σημάδια πάνω στα πόδια μου.


4 σπόροι:

VROXOPOIOS says:
at: Παρασκευή, Ιουλίου 28, 2006 10:30:00 π.μ. είπε...

"Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου" ;

Μαύρος Γάτος says:
at: Σάββατο, Ιουλίου 29, 2006 1:53:00 π.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Μαύρος Γάτος says:
at: Σάββατο, Ιουλίου 29, 2006 1:53:00 π.μ. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Ιουλίου 29, 2006 7:40:00 μ.μ. είπε...

#βροχοποιέ, όχι...Είμαι εκείνη που σκοντάφτει πάνω στις πέτρες:Ρ

#Μαύρε γάτε, η αλήθεια να λέγεται!
Τα σαρδάμ και η λεξιπλασία είναι δυο από τις ιδιότητές μου:Ρ

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers