Content

Παρασκευή, Ιουνίου 30, 2006

"It's out of love "

Οι μέρες δεν είναι ξεκάθαρες, ένας αγέρας μπερμπάντης τριγυρίζει από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και μου πειράζει τα γιασεμιά. "Σταμάτα επιτέλους", του φωνάζω, "δεν τα λυπάσαι;", και με κάτι τέτοια σκερτσάκια τον παίρνουν τα ζουμιά και δεν κουνιέται φύλλο κι ύστερα από λίγο πιάνει καύσωνας. Ουφ! Ζέστη με το κιλό, λοιπόν, να κολλά στο δέρμα, στα έπιπλα της μάνας μου, και τα μάρμαρα να αχνίζουν.
Όλα τα πράματα έχουν το κόστος τους. Κι εσύ οφείλεις να διαλέγεις πάντα ένα δρόμο. Αν είσαι από αυτές τις ράτσες που προσπαθούν να διαλέξουν δυο μονοπάτια ταυτόχρονα και τεχνιέντως, καταλήγουν με δυο πρόσωπα, καλό μου, που κανένα από τα δυο δεν είναι όμορφο γιατί δεν είναι το δικό τους. Βέβαια αυτή σου η επιλογή διαδρομής δεν είναι αμιγώς δικιά σου. Έχει προκαθοριστεί από άλλες επιλογές, από άλλες ιστορίες που η μια πλέκει την άλλη με σταυροβελονιές, έτσι που όλα αυτά να έχουνε γίνει πλυντήριο μες στο κεφαλάκι σου και συ να μη θυμάσαι πού είναι καταχωνιασμένη η αρχή του νήματος. Για το τέλος δεν το συζητάμε, είναι μακριά ακόμα. Ακόμα και οι επιπτώσεις αυτών των επιλογών σου αχνοφαίνονται μοναχά στο τοπίο, ποτέ δεν ξεχωρίζουν, ούτε καν το περίγραμμα δεν θα διακρίνεις.

Κι όλα αυτά γιατί ο τρόπος που θωρείς τη ζωή σου είναι θέμα ψυχοσύνθεσης. Ποτήρια του κρασιού μισογεμάτα ή μισοάδεια κτλ κτλ
Ουφ! Πήξαμε στα σημαινόμενα πάλι.


10 σπόροι:

Areth says:
at: Παρασκευή, Ιουνίου 30, 2006 11:42:00 μ.μ. είπε...

τα πολλάπλά:)
κι έχει τόση ζέστη.

αχ κι αυτή η νύχτα πώς με σφίγγει, μπαίνω στο παιχνίδι της με ρίσκο...

mistounou says:
at: Σάββατο, Ιουλίου 01, 2006 12:45:00 μ.μ. είπε...

Καλή σου μέρα Παπαρούνα!

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Ιουλίου 01, 2006 2:47:00 μ.μ. είπε...

"Κι εσύ οφείλεις να διαλέγεις πάντα ένα δρόμο."

Να μιλάς για τον εαυτό σου.
Εγώ για τον φετινό Ιούλη τελικά λέω να διαλέξω μια θάλασσα ;)

-ο λύκος-

Ανώνυμος
at: Σάββατο, Ιουλίου 01, 2006 4:04:00 μ.μ. είπε...

Apisteuta periektikh sinopsi. Telio. Tha to xrisimopoiw ws reference stis agoreuseis mou :P

0comments says:
at: Κυριακή, Ιουλίου 02, 2006 3:59:00 π.μ. είπε...

"Για το τέλος δεν το συζητάμε, είναι μακριά ακόμα"
Προτελευταίος των Μοϊκανών

Καλό καλοκαίρι παπαρούνα μου!

mindstripper says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 03, 2006 12:00:00 μ.μ. είπε...

Αφού είναι κρασοπότηρα, η ελπίδα είναι ζωντανή κι ο δρόμος πλατύς κι ομαλός. Ποτέ νεροπότηρα. ;-)

Καλό μήνα Παπαρούνα.

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Ιουλίου 04, 2006 1:10:00 π.μ. είπε...

#Έχει όμορφο καιρό, τώρα πια.

#Άρτεμις, καλό βράδυ σας εύχομαι εγώ μιας και η ώρα μου είναι περασμένη:Ρ

#λύκε, κάτσε να το ξεκαθαρίσουμε...
θα επιλέξεις μια τυχαία θάλασσα ή τη 1 θάλασσα; :ρρ

#Guadalquivir, να με φωνάξεις στις αγορεύσεις!...ιδίως άμα έχει και μπουφέ:Ρ

#μηδέν κόμμεντς, μου θυμίσες τη διαφήμιση της Τιμ που είναι ένας σε μια ταράτσα και στέλνει τα σήματα καπνού για να μη χρεώνεται...
Αν μη τί άλλο εδώ είμαστε καταχρεωμένοι...Καλό καλοκαίρι,αγαπητέ μου:)

#mindstripper...επειδή είναι κρασοπότηρα γίνεται ο όλος σαματάς...Η μέθη παίζει βασικό ρόλο για το πως βλέπεις τα πράματα, αλλά χαλάλι...;)

nikitas says:
at: Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006 4:07:00 μ.μ. είπε...

eixa kairo na se episkefto, na thimitho tin omorfi grafi sou, tis leptomereies pou blepeis kai meis ksexname na doume
eixa kairo giati de prolabaino

na prosexeis ton eauto sou

angeliki marinou says:
at: Τρίτη, Ιουλίου 25, 2006 3:59:00 μ.μ. είπε...

Πολύ όμορφο.

Παπαρούνα says:
at: Τετάρτη, Ιουλίου 26, 2006 1:48:00 μ.μ. είπε...

καλά να στε,
φιλιά νικήτα..:)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers