Αισθάνομαι σα να μου έχουν ξεζέψει ένα βουνό από την πλάτη. Ρίχνω την αυταπάτη στα μάτια πως όλα μέχρι τον Αύγουστο θα είναι αμμουδιές.Θέλω λόγια απλά, βόλτες ως τον Πειραιά και πάλι πίσω στο νυχτόσπιτο - η βυσσινάδα ανά χείρας για να μην ξεχνιόμαστε-, και πολλές συναυλίες.
Η ρεαλίστρια λαχταρά θάλασσα, η Βάλια να πάει στο Ντουμπάι και στα νησιά του Πάσχα, η Μ. αδειάζει υπόγεια, ο λύκος διαβάζει με μανιταροβιταμίνες, ο Χ. φεύγει στα ξένα, ο Κ. θα πιάσει δουλειά σε τράπεζα...
Κυλάει η ζωή μας, μάτια μου. Κυλάει σα νερό.
Κυκλοθυμία κάργα, λοιπόν...
9 σπόροι:
at: Δευτέρα, Μαΐου 29, 2006 9:24:00 μ.μ. είπε...
Με τα μικρά, με τα μεγάλα, πότε έτσι πότε αλλιώς, κυλάει...
Το θέμα είναι να μην κατρακυλάει μόνο! ;)
at: Τρίτη, Μαΐου 30, 2006 9:43:00 π.μ. είπε...
τι ωραία φότο και τι ωραία συναισθήματα και τι όμορφα όλα να είναι απλά, και τι καλά που ο κόσμος θέλει θάλασσες, ταξίδια κτλ και που προχωράει..όπως μπορεί, ανθρώπινα (αχ, την μισούσα αυτή τη λέξη αλλά τεσπα)
at: Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 12:58:00 π.μ. είπε...
Ναι κυλά και είναι όμορφο να βλέπεις πρόσωπα αγαπημένα συνοδοιπόρους. Να τους κοιτάς και να αγαλλιάζει η ψυχή σου.
at: Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 3:52:00 μ.μ. είπε...
να
χουμε
όμορφο
πορτοκαλί
καλοκαίρι....
at: Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 3:59:00 μ.μ. είπε...
Γιατί πορτοκαλί;
at: Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 8:37:00 μ.μ. είπε...
γιατί είναι απόχρωση του κόκκινου..
;)
at: Τετάρτη, Μαΐου 31, 2006 10:53:00 μ.μ. είπε...
Αυτή η φωνή ταιριάζει τόσο πολύ σ'αυτά τα κείμενα..:)
at: Πέμπτη, Ιουνίου 01, 2006 9:10:00 μ.μ. είπε...
Every rose has its thorn...
at: Παρασκευή, Ιουνίου 02, 2006 10:43:00 π.μ. είπε...
είστε πολύ καλοί και πολύ επιεικείς.
:)
Δημοσίευση σχολίου