"μ' ενός πνιγμένου γλάρου φτερό"

Μ.Τρίτη

PARMA
Oι λόφοι και τα έλη αρχίζουν μέσα από το πρόσωπο μας
οι επιθυμίες μας σαπίζουν μέσα σε βροχές και ανεπίδοτες
επιστολές
Τις νύχτες μπροστά σε ανοιγμένους, σπασμένους καθρέφτες
μεθυσμένοι προσανατολιζόμαστε με σβυσμένα τσιγάρα
παλιά τραγούδια φωνόγραφου ιδωμένα μέσα από δέντρα
με καρπούς λεηλατημένους και τον ήλιο της Γένοβας χωρίς
την ασθένεια του Μάρτη
Οι περισσότερες μνήμες μας τέλειωσαν το πρωί
δίπλα σε αποκοιμισμένα σώματα και ξεχασμένα τσιγάρα
έτσι τα όνειρα που περιμέναμε και δεν ήρθαν έγιναν
υπόγειες στοές, τώρα περνάνε τραίνα, υπόνομοι, παιδιά με
ρουλεμάν και ασθενοφόρα αυτοκίνητα
Τα βράδυα στην ταράτσα ανάμεσα σε περιστέρια
πού πάγωσαν σε παιδικά σχόλια και μύθους που δεν ειπώθηκαν
μπροστά σε ανύποπτο χρόνο υποψιάζομαι τον Ατζεσιβάνο
με εκείνη την ανεπίληπτη κίνηση όταν πήρε το μαχαίρι
από το τραπέζι και τέλειωσε απλά, σα βραδυνή εκπομπή
σταθμού της Νέας Υόρκης μπροστά σε μισοκοιμισμένους με
Veronal ακροατές
Αφού δεν συναντηθήκαμε ποτέ στο σταθμό της Πάρμας
και δεν είπαμε εκείνα ? η Μάρθα θερίζει δίχως χέρια
στη Μεγαλόπολη, και ο Κώστας έφυγε με καράβι
για τον Πειραιά, ας παραμείνουμε απλοί θεατές
στο σινεμά Ορφέας, Καθαρά Δευτέρα απόγευμα εξώστη
σε μια άλλη ανύποπτη εποχή τότε που δε μιλούσαν
ετρουσκικά ή σανσκριτικά περιμένοντας τον Καίσαρα
να περάσει το Ρουβίκωνα και να φωνάξει alea jacta est.

Γιώργος Χρονάς