Κανείς δεν κέρδισε. Ούτε ο χρόνος ούτε ο χώρος. Δυο ξεφτισμένες σημαίες νεκροταφείου γίναν π' ανεμίζοντας δίνουν κάποια ψεγάδια ζωής. Δήθεν ζωής. Ματαιότητες, λοιπόν. Κανείς δεν κέρδισε. Ίσως μόνο οι συνειρμοί που δεν θα φορτωθούν με περισσότερες εικόνες. Ξέρεις, από κείνες τις ήσυχες, αθώες εικόνες που χαζεύεις έξω απ' το παράθυρο ενώ μια πύρινη γλώσσα γαμάει το μυαλό σου με άλλες αναίσχυντες και πικρές. Και δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα γιατί η θύμηση άρχισε ήδη τις υποδιαιρέσεις σε άλλες θύμησες, μα εξίσου θλιβερές, και όλο κατρακυλάς και η αναπνοή σου είναι κομμένη και τα μάτια έχουν πυρετό. "Λίγο νερό ζήτησα, λίγο νερό κι έπεσα μέσα στο πηγάδι", έλεγα με στόμφο βουλευτού. "Στο πηγάδι". Κι αναρωτιέμαι έτσι θαμμένη στην υγρασία και στη μούχλα ποιον εαυτό αγάπησα και πίστεψα. Κι όλο γρατζουνάω τις πέτρες για να βρω μια μικρή τρυπούλα εξόδου. Μισώ τη λύπη που φώλιασε μέσα στα γόνατά μου. "Λίγο νερό ζήτησα, λίγο νερό κι έπεσα μέσα στο πηγάδι", έλεγα. Άλλοτε με θυμό κι άλλοτε με λύπη. Γιατί θα έρθουν κι άλλα φαντάσματα, χειρότερα, για να παίξουμε μα η κεραία που φύτρωσε πάνω στο κεφάλι μου μόνο κάτι παρελθόντα σήματα ακουμπά και δε με βλέπω να σώζομαι. Αχ, μα είναι και το φίδι που ρίζωσε στο μέτωπο της μάνας μου για τα δικά μου καπρίτσια.Και ύστερα λένε και λένε πως με βάγια μπήκανε οι Άγιοι στην πόλη...
6 σπόροι:
at: Κυριακή, Απριλίου 16, 2006 3:50:00 μ.μ. είπε...
Καλησπέρα Παπαρούνα. Θα περάσει κι αυτό. Θα έρθουν νέες χαρές. Και μετά, νέες λύπες, έτσι είναι η ζωή, και είναι καλή.
Σε χαιρετώ
at: Κυριακή, Απριλίου 16, 2006 3:53:00 μ.μ. είπε...
Σ:))))))
...Και ταυτόχρονα θα μας αφήνουμε σχόλια;;;;;
3:47 εσύ, 3:50 εγώ (εννοείται πως δεν το είχα δει!!!!)
Σ;)
at: Κυριακή, Απριλίου 16, 2006 8:22:00 μ.μ. είπε...
Ετσι μπραβο...
at: Δευτέρα, Απριλίου 17, 2006 12:58:00 π.μ. είπε...
Καλώς ξανάρθες. Τώρα με το μέστωμα της άνοιξης στα γονικά χωράφια με τις παπαρούνες έπρεπε να πας,ήλιο, αγέρι και χώμα να ρουφήξουν τα πνευμόνια σου να ανασάνεις. Και τις θύμησες τις πρωταρχικές να ψάξεις, από αυτές που αλαφροίσκιωτους τους ανθρώπους κάνουν και μαγιά μας λεν πως είναι.
at: Δευτέρα, Απριλίου 17, 2006 11:31:00 μ.μ. είπε...
"Oταν σωπαίνει ο άνθρωπος πέφτει μες στο πήγάδι"=τάδε έφη Socrates the great!
Γι'αυτό κι εσύ μή σταματήσεις ποτέ να μιλάς ;)
-ο λύκος-
at: Δευτέρα, Απριλίου 17, 2006 11:43:00 μ.μ. είπε...
#μαύρε γάτε, μήπως να παίξουμε καλύτερα κανένα Λόττο; ;ρ
#archive, τα φιλιά μου στη θάλασσα...αχ,βαχ!
#koprolagnos, ξέρω πως παρόλλα τα σκατά, έχεις καλή ψυχή...και έτσι θα με σώσεις εσύ;ρρ
#ανώνυμε,καλώς σας βρήκα..Όμως όχι άλλες αλαφροίσκιωτες σκέψεις! Οι παπαρούνες ριζώνουν στο χώμα κι όχι στα σύγνεφα...Μακάρι να τους έμοιαζα έστω και λίγο:)
#λύκε μου, αυτός ο στίχος είχε διαφύγει τελείως από το κούφιο μου μυαλό...Είναι ερωτεύσιμος ο άτιμος..-και δεν αναφερομαι στον στίχο....;ρ-καλά ντε μη μου αγριεύεις;ρρ
Δημοσίευση σχολίου