Content

Πέμπτη, Μαρτίου 23, 2006

"Σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι:τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι;"

Ελλάς Ελλήνων χριστιανών. Παρελάσεις, σημαίες, τσολιαδάκια, Αμαλίες, Σουλιώτισσες, και μια σειρά με βαριεστημένους επισήμους σε πλαστικές καρέκλες. Η Βίσση κλωτσάει αυτοκίνητα, η Βίσση-σαν νομοταγής πολίτης αυτής της χώρας-πληρώνει διόδια, καφέδες και βενζίνες. Η Βίσση κλαίει πάνω στη γέφυρα Ρίου-Αντίρριου. Η Πασχαλίδου περήφανη δεν δείχνει ούτε γραμμάριο στεναχώριας που της κλείσανε τόσο άχαρα την πόρτα. Οι απεργίες ξαναρχίζουνε. Το ζεύγος Νικολαίδη έδειξε τα πλούτη του σε ξένο τηλεοπτικό κανάλι. Η Λαμπίρη πρασίνισε από τη ζήλια της.Το Free είναι του Λαμπράκη. Η Κιμ γέννησε.

Καμμένες βραδιές σε καφετέρειες. Διαγωνισμός ποια παρέα θα φύγει τελευταία. Νικήσαμε, αλλά θα ήθελα να είχαμε ηττηθεί.Να φεύγαμε μιαν ώρα αρχίτερα για τα σπίτια μας. Καμμένες βραδιές με κόσμο ασυνάρτητο. Κουβέντες πέφτουνε ξερές στο πάτωμα και τα μπιτάκια, που ξερνάει το ηχείο, μασάνε τους μισούς φθόγγους σου. Δε σε νοιάζει τί λένε. Δε σε νοιάζει τί σκέφτονται. Μπλέκεις τα τσιγάρα. Αλλού θα ήθελες να βρισκόσουνα. Πού είναι ο αναπτήρας, γαμώτο; Άλλα πράματα να άκουγες. Γι' άλλα πράματα να μίλαγες. Άλλα μάτια να κοίταγες. Άλλο σουφλέ σοκολάτας να αγκάλιαζε τη γλώσσα σου. Μα θα σε πούνε περίεργη, ακοινώνητη. Και έτσι με μάτια να στάζουν από επιτηδευμένο ενδιαφέρον, κι από τόνους νύστας, μιλάς για όλα τα παραπάνω...Για πόσα χρονάκια ακόμα;

7 σπόροι:

Μαύρος Γάτος says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 9:14:00 π.μ. είπε...

Προτίμησα να μείνω μόνος, παρά να ακολουθήσω την παρέα. Κέρδισα; Έχασα; Εγώ λέω ότι δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία. Κέρδισα. ¨Ετσι κι αλλιώς όμως, αλλιώτικα δεν μπορούσα να κάνω.

Λοιπόν θα με κράξεις πάλι αν σου πω ότι από προχτε΄ς μού έχει γίνει έμμονη ιδέα η εικόνα σου, έτσι ντυμένη παπαρούνα, να μού κάνει τρεις γκριμάτσες και μετά να απομακρύνεται με πηδηματάκια αριστερά δεξιά;;; Χαμογελάω κάθε φορά που το σκέπτομαι, και το σκέπτομαι συχνά. Δες, τώρα το σκέπτομαι:

ε:)))))))))))))))))))))))))))))))

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 12:37:00 μ.μ. είπε...

Τελικά χθές βράδυ αλλού θα ήθελα να βρισκόμουν,άλλα πράγματα να άκουγα,για άλλα πράγματα να μίλαγα,άλλα μάτια να με έβλεπαν,άλλο ουίσκι να έπινα.

Ο περίεργος,ακοινώνητος...λύκος-τη μέρα τουλάχιστον :P

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 3:17:00 μ.μ. είπε...

με γάτους και λύκους έχω μπλέξει!!:D
#μαύρε γάτε, παπαρούνα και να χοροπηδά είναι κομματάκι δύσκολο:Ρ
μπορώ να σας χαρίσω όμως αυτό:
http://s4.yousendit.com/d.aspx?
id=2AK68O7IBA4960J9P1PXPL260

#λύκε μου:τα μαύρα μάτια μου,όταν τα βλέπεις σε ζαλίζουνε

neraida says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 6:17:00 μ.μ. είπε...

Συμφωνώ με το γάτο, καλή μου παπαρούνα. Μη χαλιέσαι πουθενά και με κανένα που δε θα γεμίσει τις στιγμές σου όπως εσύ θες. Ας πούμε ότι είναι κάτι που οφείλεις στον εαυτό σου.

Να περνάς καλά! [όχι προστακτική, αλλά ευχή! :)]

Μαύρος Γάτος says:
at: Παρασκευή, Μαρτίου 24, 2006 7:59:00 μ.μ. είπε...

Σ;))))))))))))))))))))))))))))))))

Πώς θα μπορούσα να μην ανταποδώσω;;;;

Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Μαρτίου 25, 2006 4:11:00 μ.μ. είπε...

νεράιδα και μαύρε γάτε, ευχαριστούμε για τις ευχές και τα γατιά με τα τσαχπίνικα ματάκια, και ανταποδίδουμε:
:)

Παπαρούνα says:
at: Σάββατο, Μαρτίου 25, 2006 11:03:00 μ.μ. είπε...

#φοβάμαιταμπαλόνια, καταλαβαίνω τί εννοείς και συμφωνώ. Δεν γίνεται να κάνεις παρέα μόνο με "ομοϊδεάτες" ή ανθρώπους ίδιους με σένα. Από πολύ νωρίς το είχα καταλάβει αυτό και πάντα άφηνα τα αυτιά μου ανοιχτά, ακόμα και στους πιο ετερόκλητους τύπους που πέρναγαν μπρος από τα μάτια μου. Με άλλους έδεσα και με άλλους συνεχώς χανόμαστε.Απλα, είναι κάποιες φορές που αισθάνεσαι πολύ ξοδεμένος, σκορπισμένος σε λάθος ανθρώπους, σε λάθος συγκυρίες γενικότερα..Βράδια που αναρωτιέσαι:"Τί στο διάολο κάνω εγώ εδώ πέρα;"...Και αυτό είναι αρκετά κουραστικό κι επώδυνο.

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers