Content

Σάββατο, Φεβρουαρίου 11, 2006

"...and that ain't good"

Υπάρχουν άνθρωποι που ασχημαίνουν όταν γελάνε. Δε ξέρω πώς τα καταφέρνουν. Το πρόσωπό τους φωτίζεται μόνο όταν είναι πηγμένοι σε σκέψεις. Τους φαντάζεσαι με μαύρα ρούχα να στοχάζονται σκυθρωπά και η μέσα τους ομορφιά να αναδύεται από κάθε πόρο του κορμιού τους και να τους στριφογυρίζει σαν πυγολαμπίδες. Το κάπνισμα έχει γίνει τέχνη σέρτικη και μερακλίδικη στα δάχτυλά τους. Σου ρίχνουν τον καπνό στα βλέφαρα και νομίζεις πως σε πασπαλίζουν με σοφή νεραϊδόσκονη.
Ξάφνου όμως, σαν να τους χτυπάει ρεύμα, ανοίγουν στόματα, δείχνουν δόντια και ρυτίδες, γελάνε, τα μάτια συρρικνώνονται και όλη η ομορφιά που είχες πριν μπροστά σου αλλοιώνεται. Οι συσπάσεις των προσώπων τους διαβολοφέρνουν και μένεις έκπληκτος.Πώς εξατμίστηκε όλη η γοητεία; Πού στο καλό πήγε να την αρπάξουμε εμείς;

Όχι, λοιπόν, εσύ να μη γελάς. Είσαι πιο όμορφος όταν κλαις.
Και να κλαις για μένα. (mp3)

3 σπόροι:

Λακης Φουρουκλας says:
at: Σάββατο, Φεβρουαρίου 11, 2006 2:04:00 μ.μ. είπε...

Ξέρω ένα άνθρωπο που είναι ακριβώς όπως αυτοί που περιγράφεις. Η μοίρα τον χτύπησε σκληρά, βουλιάζει συνεχώς στις σκέψεις και γαληνεύει, ενώ τα χαμόγελά του μοιάζουν παράταιρα

Alpha says:
at: Κυριακή, Φεβρουαρίου 12, 2006 9:37:00 μ.μ. είπε...

Ξορκίζουν λές τον πόνο με πόνο?

Είμαι αμήχανος.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006 1:36:00 π.μ. είπε...

να ξεκαθαρίσω κάτι:το θέμα το είδα καθαρά φυσιογνωμικά..Τίποτα δε πρέπει να σταματά τους ανθρώπους να χαμογελάνε.Όπως έχουμε ξαναπεί η πραγματική ομορφιά πηγάζει από μέσα μας...-μην μου αγριεύει και η Αρετή!
#αδαή, σκέψου και να σε γοητεύει τέτοιος άνθρωπος...θα μπλεχτείς σε ατελείωτα πλοκάμια μαυρίλας...
#μοσάικ, μην είσαι αμήχανος, όλοι μας ξορκίζουμε τον πόνο με πόνο αν το καλοσκεφτείς...:)

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers