Η φράση που με σώζει είναι μία: "σκασίλα μου". Ελάχιστες φορές βέβαια κατάφερα να την αρθρώσω σωστά με το νόημά της να στάζει απ' την γλώσσα μου. Είτε θα τραύλιζα ένα"σκ" σα χαλασμένο σιντί, είτε θα συνέχιζα με ένα εντυπωσιακό αυτογκόλ: "σκάσε!", και θα κατέληγα να κλαίω μέχρι σκασμού.Για να φωνάξεις "σκασίλα μου" ή αλλιώς "σιγά που θα την ίδια την πιπίλα" και να το εννοείς, τρία τινά θα συμβαίνουν. Διαλέγεις και παίρνεις:
1)Είσαι πολύ σίγουρος για το ότι κάθισες στη σωστή θέση στο σινέμα. Συνεπώς, ούτε που θα γυρίσεις να κοιτάξεις μην έκανες κάποιο λάθος στα μετρήματα και στις πράξεις.
2)Έχεις κουραστεί με όλη αυτή τη φάση της ενδοσκόπησης τύπου: "Ποιος στ' αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω", λες ένα άντε στο διάολο σε όλους, και μασουλάς μελομακάρονα.
3) Έχεις πει τόσα πολλά "σκασίλα μου" και "σκ" και "σκάσε" στο παρελθόν, που οι λέξεις για σένα έχουν χάσει πια την αξία τους. Δηλαδή: και πας στο σινεμά, και κάθεσαι σε λάθος θέση, και λερώνεις τα καθίσματα με υπολείμματα μελομακάρονων και ζητάς χίλια συγγνώμη μέχρι να βρεις ποιος στο καλό είσαι και πού πας και τέλος, ούφ!, σπαράζεις ενοχικά πάνω στη ζυγαριά.
9 σπόροι:
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005 12:58:00 μ.μ. είπε...
Ουφ. Κι άλλο multiple choice... :-P
Είμαι μεταξύ του (1) και (2), αλλά επειδή δεν θέλω να είμαι απόλυτη σε τούτη τη ζωή, επιλέγω το (4), δηλαδή Όλα τα παραπάνω. ;-)
Καλημέρα.
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005 2:31:00 μ.μ. είπε...
Σκασιλα μου για ολα.Δεν με ενδιαφερει τιποτε.Ειμαι ο Ν.και ειμαι καλα!
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005 4:42:00 μ.μ. είπε...
Το "σκάσε και κολύμπα" που λέω εγώ, κολλάει πουθενά εδώ;
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005 5:55:00 μ.μ. είπε...
Το 'σκασίλα μου' (όπως κι αν το προφέρεις :-) είτε το έχεις είτε όχι.
Υπάρχουν άνθρωποι που εγγενώς το αισθάνονται... Υπάρχουν άλλοι που όχι. Μαύρο ή άσπρο. Αν δεν το έχεις μέσα σου, μάλλον δε θα το αποκτήσεις ποτέ.
at: Δευτέρα, Δεκεμβρίου 19, 2005 9:05:00 μ.μ. είπε...
το 3 ;)
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2005 4:00:00 μ.μ. είπε...
#mindstripper, νομίζω είναι λίγο δύσκολο να επιλέξεις την απάντηση (4) μιας και το (1) πάει κόντρα στον άνεμο των άλλων επιλογών.:)
#drugstv,αυτό που μου ζήτησες, δε γίνεται. Για τεχνικούς λόγους δεν έχω βάλει κανένα λινκ. :)
#άρτεμη, κολλάει.Μπλέξαμε σε άγρια κύματα;)
#ανώνυμε, μπορεί να έχεις και δίκιο...Τι προτείνεις; :)
#πνεύμα του δρόμου, γουελκαμ του δε κλαμπ ;ρ -φέρε και τίποτα σοκολάτες γιατί μπούχτισα με τα μελομακάρονα:ρ
at: Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2005 7:22:00 μ.μ. είπε...
Αρκετά χρόνια πριν, ήμουν σίγουρη, σιγουρότατη μάλιστα, ότι ακολουθούσα την πρώτη επιλογή Παπαρούνα. Κι ότι τίποτα δεν θα με έκανε να λοξοδρομήσω από αυτήν μου την πορεία. Κι όμως, ήρθε ο καιρός που με χρονολογική μάλιστα σειρά, ήρθε η σειρά και της δεύτερης, και της τρίτης επιλογής που παραθέτεις.
Τώρα, για άλλη μία φορά ζω και αναπνέω με βάση την πρώτη επιλογή. Το αύριο όμως κανένας δεν το ορίζει.
Είναι άραγε η απάντηση που πάει κόντρα στον άνεμο ή ο άνεμος που αλλάζει κατευθύνσεις;...
Ή και τα δύο; :-)
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 21, 2005 12:54:00 π.μ. είπε...
φυσάει βοριάς απ' το νοτιά, mindstripper
at: Τετάρτη, Δεκεμβρίου 21, 2005 11:20:00 π.μ. είπε...
Ο/Η ανώνυμος-η,που παραμένει ανωνυμος-η..,είπε σοφία και προφανώς κάτι θα ξέρει. Αλλά και τί μ' αυτό;
Όποιος,δηλαδή,δεν δύναται να είναι αδιάφορος κι αναίσθητος, θα σκορπίζεται κάθε φορά που του γυρνά ο κόσμος ανάποδα; Τουλάχιστον, ας έχουμε τη ψευδαίσθηση πως οι αμυντικοί μηχανισμοί θα λειτουργήσουν σωστά έστω και για μια φορά..Κάποια στιγμή το να αδιαφορήσεις για τα πράματα δεν είναι ούτε θέμα εγωισμού, ούτε θυμού, ούτε καν απλής θέλησης. Είναι θέμα αυτοσυντήρησης. Και στην τελική, αυτοί που είναι δίπλα σου και σ'αγαπάνε, σέβονται τη δικιά σου ροπή προς την αδιαφορία κι αναλαμβάνουν δράση με χάδια και ρίψεις κρύων νερών..
Τίποτα δεν είναι μαύρο ή άσπρο όσον αναφορά τους ανθρώπους.
Εμείς και οι εξωγήινοι,:ρ, είμαστε οι πιο πολύχρωμες ράτσες.
Δημοσίευση σχολίου