Content

Πέμπτη, Οκτωβρίου 06, 2005

"si tu etais plus galant"


"Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... "
[...]
...Το καλοκαίρι της Κορέας είναι σκληρό. Καίνε οι λαμαρίνες, η γη, το νερό βράζει και είναι μόνο για ξύρισμα. Σας σκέφτομαι όλους όπως θέλω να σας σκέφτομαι. Όταν κάποτε βρεθούμε, ελπίζω ότι θα έχουμε εκπαιδευτεί σωστά ν' ανοίγουμε τις καρδιές μας. Πρέπει να σου πω ότι δοκίμασα αμερικάνικη Κόκα Κόλα κι ότι καμιά φορά ακούμε αυθεντική τζαζ από ένα συγκρότημα Αμερικάνων του Νότου. Όλοι τους μαύροι. Το σουξέ όμως είναι ένα τραγούδι που ακούγεται από μια εκπληκτική Κορεάτισσα τραγουδίστρια, στα αγγλικά βέβαια, που ονομάζεται Κία: "Κάποια μέρα ίσως καταλάβω ότι δε μπορώ να σηκώσω τον πόνο όλου του κόσμου" - σου το μεταφράζω πρόχειρα...
Ο θείος Τάκης- Γιάννης Ξανθούλης
(Κατά τ' άλλα ήταν σκιαχτικό βιβλίο για με...)

4 σπόροι:

neraida says:
at: Πέμπτη, Οκτωβρίου 06, 2005 8:11:00 μ.μ. είπε...

Κόλησα στη φράση Σας σκέφτομαι όλους όπως θέλω να σας σκέφτομαι.

Μήπως δεν συμβαίνει και το ίδιο από την Κορέα και από εδώ κοντά;

Όσο για την μέρα που κάποιος -επιτέλους- θα καταλάβει ότι δε μπορεί να σηκώσει τον πόνο όλου του κόσμου, ίσως να είναι η μέρα που λέει το τραγούδι:

It's the first day
of the rest of your life


Η πρώτη μέρα για την επόμενη ζωή, που ο πόνος υπάρχει, αλλά όχι ως κατάσταση η οποία μας καθηλώνει, αλλά ως κατάσταση την οποία μετατρέπουμε σε κινητήρια δύναμη για να κάνουμε τον κόσμο όλο να σταματήσει -κάπως- να πονάει...

υ.γ. το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, μπορεί και να είμαι εκτός θέματος...

Παπαρούνα says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 09, 2005 12:31:00 π.μ. είπε...

Νεράιδα, ποιο τραγούδι είναι αυτό;
:)

neraida says:
at: Κυριακή, Οκτωβρίου 09, 2005 1:54:00 μ.μ. είπε...

Είναι μια συνεργασία του τραγουδιστή των Placebo, Brian Molko, με τον Timo Maas και λέγεται 'First Day'.

Παπαρούνα says:
at: Δευτέρα, Οκτωβρίου 10, 2005 1:13:00 π.μ. είπε...

#Πολιορκητή, προσωπικώς όχι μόνο δεν έχω κουβαλήσει τον πόνο όλου του κόσμου, αλλά δεν τον έχω διανοηθεί καν...Αν πετύχαινα έστω και μια στιγμή να ανοίξω τα μάτια μου τόσο πολύ, την επόμενη φορά που θα στεναχωριόμουν θα μου έδινα πέντε χαστούκια πρώτα...;)
#νεράιδα, θενκς

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers