Content

Κυριακή, Σεπτεμβρίου 25, 2005

"έλα να δεις το γυάλινό μου κόσμο"


Αίματα μαζεύονται γύρω απ' τα μάτια. Ζεστές φλεβίτσες. Ξεκινάνε από τα μάγουλα κι όλο ανεβαίνουν έτσι που ως κι οι βλεφαρίδες τσουρουφλίζουν. Και η βροχή βαρά τα κάγκελα αλύπητα ξεπουπουλιάζοντας όλα τα γιασεμάκια. Τα τετράφυλλα γιασεμάκια μου. Για να πάνε καλά οι καλοκαιρινές μέρες μου, πρέπει να βρω τουλάχιστον τρία τετράφυλλα γιασεμάκια...Οι χαριτωμένες ανωμαλίες της φύσης γίνονται δικιές μου προκαταλήψεις. Γενικώς, νομίζω, είμαστε ένας τόπος με βαθιά ριζωμένες τις προκαταλήψεις και τα έθιμα. Μα αν κάποια έχουν τυποποιηθεί και σπάνε τη ρουτίνα, κάποια άλλα είναι τόσο εφιαλτικά. Πόσο μάλλον αν έχεις βιώσει το Θάνατο και ξέρεις πως ο πόνος σου δε χρειάζεται κανένα στολίδι από εθιμοτυπίες. Νευριάζω με τον εαυτό μου και με τους δικούς μου που τα δέχονται αμίλητα όλα τούτα. Ποιο γαμημένο κοινωνικό κώδικα ακολουθείς πάλι και μου φόρεσες τα μαύρα;
...Θυμάμαι κάτι λύκους στα Εξάρχεια με μάτια τόσο εύθραυστα που μόνο κλαμένα μπορείς να τα φανταστείς. Ακόμα και το γέλιο τους έχει κάτι από αρμύρα. Θέλουν, λένε, να μου μοιάσουν όταν μεγαλώσουν! Πόσο τυφλός και χαζός είναι ο κόσμος... Δεν αγαπά τον εαυτό του και θέλει να μοιάσει σε έναν άλλο κόσμο που ούτε εκείνος αγαπά τον εαυτό του και που θέλει να μοιάσει σε έναν άλλο κόσμο που ούτε κι εκείνος πάλι θα αγαπά τον εαυτό του...
Βέβαια είναι κι άλλα μάτια, αγαπημένα και θεόρατα σαν παραθυρόφυλλα, που δε λεν κουβέντα. Περιμένουν με ώμους σα μεγάλη λύπη να τα αποκωδικοποιήσεις λες και πλάστηκες εσύ για ασυρματιστής χαλασμένων κεραίων...Μα ο έρωτας είναι πενιά υψηλής τεχνικής για τέτοιες ατσούμπαλες κινήσεις.
Για ποιο γυάλινο κόσμο μιλάς, βλάκα μου;
Εγώ με αυτοσχέδια βαρόμετρα μεγάλωσα.

3 σπόροι:

Unknown says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2005 12:25:00 π.μ. είπε...

ο έρωτας είναι πρωτόγονοι ρυθμοί κρουστών... ;)

Παπαρούνα says:
at: Τρίτη, Σεπτεμβρίου 27, 2005 11:19:00 μ.μ. είπε...

ο έρωτας είναι μάλλον πρωτόγονη υπόθεση γενικότερα...
:)

nikitas says:
at: Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 29, 2005 10:11:00 π.μ. είπε...

na kseres poso mesa mou mpainoun oi lekseis sou
maxairia kai giasemia se mia anthodesmi
kratao auto gia simera: Δεν αγαπά τον εαυτό του και θέλει να μοιάσει σε έναν άλλο κόσμο που ούτε εκείνος αγαπά τον εαυτό του και που θέλει να μοιάσει σε έναν άλλο κόσμο που ούτε κι εκείνος πάλι θα αγαπά τον εαυτό του...

s euxaristo

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers