Content

Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005

και στους καταυλισμούς χορεύουν τα παιδιά...


Μια Κατερίνα πνίγει με τα φιλιά της ολόκληρες πολιτείες και μια φήμη μπορεί να ασκήσει πάνω σου μεγαλύτερη τρομοκρατία και από το να δεις τη βόμβα να σκάει διπλά σου. Σε πόσα χρόνια, μετά από πόσες γενιές θα φύγει αυτό το αίσθημα που σπάει κοκάλα και σ' αναγκάζει με κομμένη λογική να πηδήσεις απ' τη γέφυρα; Στη χώρα μας δεν φύτεψαν σε θερμοκήπια ακόμη ετούτη τη κομπίνα. Εδώ, είμαστε σαν τους μπάτσους, που τους παίρνεις τηλέφωνο για ληστεία και νομίζουν πως τα κωλόπαιδα της γειτονιάς τούς κάνουν πλάκα. Όχι, δε θέλω να γκρινιάξω. Απλά είναι μια διαπίστωση. Δε γκρινιάζω σου λέω! Και ίσως καλύτερα που είναι έτσι...γιατί ίσως κάποτε μια τρελλή νοσταλγία να μας κυνηγά να τα θυμηθούμε και να μην μπορούμε.
Οι θερμοκρασίες, κατ' άλλα, πεύτουν ύπουλα, η Στέλλα ακόμη δεν έχει ερωτευτεί το Σίμο, και μεις στο κάθε φύσημα του αέρα αναρριγούμαστε. Προετοιμαζόμαστε γλυκά και σιγανά για τα ραντεβού στο κέντρο, στα μπιστρό της Πανεπιστημίου και στα μουσικά στέκια του χειμώνα.

Πού σαι, πάρε μια ζακέτα σήμερα για τη συναυλία. Θα φυσάει...

5 σπόροι:

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005 3:16:00 μ.μ. είπε...

Μόνο κακές αναμνήσεις αυτό το τραγουδάκι. Που θα πάει, κάποτε θα σβήσουν κι αυτές όπως τόσες άλλες. Άρχισες να εμπλουτίζεις το profile σου βλέπω. Κοιτούσα κάτι DVDs σήμερα κι έπεσα στο Πριν το Ξημέρωμα. Αν ήξερα οτί είναι καλό θα τ' αγόραζα...
Keep writing!

PsyxiatroZ says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005 5:36:00 μ.μ. είπε...

δεν βγάζουμε χειμώνα.... soz...

Παπαρούνα says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005 6:40:00 μ.μ. είπε...

#Δε θα μας πάρει και δε θα μας σηκώσει ο χειμώνας, σκορπίνα.Πάλι θα τη σκαπουλάρουμε. Να το δεις.Βέβαια, πάντα υπάρχει κι η εκδοχή να τον παρουμε εμείς:Ρ
#Κοσμικά συντρίμμια,αν και πιο πολύ μ'αρεσε το κοσμικός δερβίσης, το συγκεκριμένο τραγουδάκι ούτε κι εμένα είναι απ' τα αγαπημένα μου, αλλά το βάζω μπας κι αρχίσει όντως να βρέχει-η λεγόμενη ομοιοπαθητική.
#Ψυχίατρε, θα βγάλουμε χειμώνα. Εγώ το ερχόμενο καλοκαίρι φοβάμαι.Αν όλα τα λεφτά πάνε για τη θέρμανση, που καιρός για τριήμερα μετά.

Ektwras says:
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005 7:17:00 μ.μ. είπε...

I am sorry to said that ...

will be an interesting winter + or - I am not sure!

Ανώνυμος
at: Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2005 8:04:00 μ.μ. είπε...

Το τραγούδι το λάτρευα όπως και το πρόσωπο με τ'οποίο το χα ταυτίσει. Δε βαριέσαι, όπως λέει σ'ένα άλλο τραγουδάκι " Ένα ψέμα είναι ο έρωτας και προτού ξεδιψάσει σκορπάει τόση αλήθεια για να σε ξεγελάσει"

Η φωτογραφία μου
Επέλεξα επίτηδες την οδό Μαυροματαίων, για να ξορκίζω την έκφραση "μαύρα μάτια κάναμε να σε δούμε"... Γ.Ξανθούλης
"ο σουρεαλισμός αποδεικνύει ότι το υπερπραγματικό είναι η ίδια η ανυπότακτη πραγματικότητα απαλλαγμένη από το κοινότοπο."
Μαλβίνα Κάραλη
____________________

"Μασάω λαίμαργα το καιρό
κι όλο σε περιμένω"

Γιάννης Κοντός

στο ψάξιμο

"Νύχτωσε πάλι
Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;"

Γιάννης Αγγελάκας
____________________

"Έχω ζήσει τόση πολύ βουβαμάρα εδώ μέσα, που για μένα τα γράμματα παίζανε το ρόλο συζήτησης. Μετά κατάφερα να κουβεντιάζω ολομόναχη."
Ιωάννα Καρυστιάνη
"Κανείς να μη μάθει πώς ζήσαμε,
κανείς να μην ξέρει από πού ερχόμαστε και, προπαντός,
κανείς να μη μάθει ποτέ πώς πεθάναμε."

Γιώργος Χειμωνάς
____________________

"Είναι η περίληψη
των σιωπών μου που εκρήγνυται και φέγγω ολόκληρη
όταν λυπάμαι"

Στέλλα Βλαχογιάννη
____________________

"Η οικογένειά μας έπασχε
από μιαν ανίατη ασθένεια:τις αναμνήσεις"

Μάνος Ελευθερίου

όλο το σώμα μου συρτάρια

"Ζήσαμε πάντοτε αλλού και μόνον όταν κάποιος μας αγαπήσει
ερχόμαστε για λίγο."

Τάσος Λειβαδίτης
____________________

"πιάνομαι γερά από
τον τρόπο μου που έχω να σαρώνομαι"

Κική Δημουλά
____________________

"Κάθε φορά που σώζεται κάποιος συναντάει το παιδικό εαυτό του με τρύπες σ' ολόκληρο
το σώμα"

Χρήστος Βακαλόπουλος




followers