Content
Πέμπτη, Αυγούστου 18, 2005
φύτρωσέ μια
Παπαρούνα
φύλλα ξερά σε κόκκινα φλυτζάνια
Η ώρα είναι περασμένη.Περασμένη κι η ζωή;Ή μάλλον μια περαστική;
Ουφ!Πάλι μπλέχτηκα σε χαζούς συνειρμούς...να με συμπαθάς.
Ψυχανεμίζομαι ότι τα ζόρια του Αυγούστου θα εξαχνιστούν με τα πρώτα βρεγμένα χώματα.Όχι ματωμένα. Τώρα που πάει κι η Μοσχολιού θα χουν άλλη γλύκα τα τραγούδια.
Έχω το χούι να πατάω ξερά φύλλα.Μου αρέσει ο ήχος της...συντριβής τους.Μη γελάς!Δεν το λέω εκδικητικά...Αλλά είναι περασμένη η ώρα και δεν μπορώ να εκφραστώ αλλιώς.
Έχω και μια συμβουλή να σου δώσω...Όταν τα σημαινόμενα είναι πολλά και δε τ'αντέχεις,να σηκώνεσαι να φεύγεις.Κάποιοι γυρολόγοι λένε πως αν είσαι σε δίλλημα και δε ξέρεις τι στο καλό θες να κάνεις με την κουρελιασμένη ζωή σου,ακολούθα τα σημάδια που είναι ,λένε,πάντα δίπλα σου...Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα...Κατά την θεωρία του υποκειμενισμού,θα θεωρήσω "σημάδι" αυτό που βολεύει εμένα.Αυτό που το ξεροκέφαλο πείσμα μου θέλει να πράξει και απλά το εμποδίζουν οι καταστάσεις."Σημάδι" θα ταν να πέσει μπρος σου ένα πιάνο μαζί με τον πιανίστα και όχι ένα κόκκινο φυλλαράκι ,που θα σου θυμίζει έναν καφέ που ήπιατε σε κόκκινα φλυτζάνια.Έτσι;Συμπάθα με,αλλά τί να σου κάνει ένα μυαλό μουντζούρα;
5 σπόροι:
at: Πέμπτη, Αυγούστου 18, 2005 1:37:00 μ.μ. είπε...
Μουντζούρα με τόσα χρώματα; Δεν νομίζω.
at: Πέμπτη, Αυγούστου 18, 2005 2:05:00 μ.μ. είπε...
Άμυνα, αγαπητέ μου,...άμυνα.:ρ
Μπορείς να χαράξεις μουντζούρες με όλες τις αποχρώσεις χρωμάτων.
Να 'σαι καλά:)
at: Παρασκευή, Αυγούστου 19, 2005 8:32:00 μ.μ. είπε...
Διαβασα και το What remains, πιό κάτω.΄Κι άφησα σχόλιο εκεί.
(Μόνο όταν πληκτρολογείς, θ' αφήνεις ένα κενό μετά από κάθε σημείο στίξης. Οχι πρίν. Πέφτει καλύτερα το μάτι και γλυστρά στο κείμενο... Ο ίδιος εγώ).
at: Παρασκευή, Αυγούστου 19, 2005 8:34:00 μ.μ. είπε...
Δε νομίζω να είσαι κι εσύ καμμιά φοιτήτρια εξωτερικού και να με μαλώσεις για το "άτσαλον" στις λίστες μου...
at: Σάββατο, Αυγούστου 20, 2005 5:43:00 μ.μ. είπε...
Μην ανησυχείς, είμαι εγχώριας παραγωγής...
Δημοσίευση σχολίου