εγωπάθειες.

(Roy Lichtenstein)

Ξοφλάω και βγαίνω, η μπίλια πέρασε τη μπάρα, καλοκαίρι μια παρτίδα σκάκι, πηγαινοφέρνω το στρατηγό γύρω απ' τον πύργο σου, δε με χτυπάς, δε με φοβάσαι, κάθεσαι στωϊκά, περιμένεις τη στιγμή που όλα θα ναι σωστά. Κι εγώ κουρσάρος, μαθημένος σε κύματα και χτυπήματα, πέφτω μπρος σου και ξανασηκώνομαι, κάνω να μαζέψω τα αίματά μου και τα μάτια μου στα μάτια σου να δω αν λίγο, αν κάτι αντήχησε μέσα σου