Λουλούδια κι αποτσίγαρα

(Artwork: Mike Kelley)

Πράσινο κι ένα δέντρο μ’ ανοιγμένες τις φτερούγες του στη μέση της πλατείας. Τριγύρω ζαχαρωμένα βουνά. Πέφτει ο ήλιος πρόκα και ζεσταίνει το τοπίο. Μ’ άλλα λόγια, ήρθε η Άνοιξη.

Πεταλούδες βολτάρουν και στα κράσπεδα λουλούδια κι αποτσίγαρα. Όλα κινούνται πιο γρήγορα και όμως όλα σε χωράνε. Ηλεκτρισμός στις σούστες του κρεβατιού, ηλεκτρισμός στην άσφαλτο. Κουνάς το κεφάλι ρυθμικά σα σκυλάκι σε παρμπρίζ. Πορεύεσαι άτσαλα μ’ αναίτια χαμόγελα. Εποχή μαγκιόρικη κι απαστράπτουσα σε ταράτσες πολυκατοικιών. Διακλαδισμένες κεραίες και οι αχτίδες κάνουν γκελ απ’ το θερμοσίφωνα στην πλάτη σου. Ζεσταίνεσαι και ο ήλιος αφήνει τάτσες στο μπράτσο.

Άνοιξη και ντόπα γαμώτο, μοιάζει μ’ Ανάσταση. Κάτι θες, κάτι κρυφά απαιτείς, ρίχνεις δυο-τρία δολώματα στην προσωπική σου αρένα και περιμένεις το θάμα. Φευ! Δεν έρχεται τη μέρα και το φεγγάρι στρογγυλοκάθεται δίπλα σου ν’ αναπληρώσει άξια τα κενά.

Μα «να γυρίζεις -αυτό είναι το θαύμα- με κουρελιασμένα μάτια με φλεγομένους κροτάφους απ’ την πτώση, να γυρίζεις στην καλή πλευρά σου», γράφει ο Καρούζος. Γιατί καμία διαμαρτυρία, καμία απελπισία δεν πρέπει να σε τσεκουρώνει απ’ τα όμορφα και από όλες τις προοπτικές που σε καιροφυλαχτούνε.

Κι αλήθεια, την άνοιξη σαν η πόλη να μπριζώνεται. Υπόγειοι μηχανισμοί μπαίνουν σε εγρήγορση και το κάδρο ομορφαίνει: Κουτσουπιές στη Μαβίλη, βιόλες στο Μαρούσι και όλοι οι δρόμοι, εάν το θες, σε βγάζουν στη θάλασσα.

Γιατί ακόμα κι αν το όμορφο είναι μίλια πέρα, χυμάνε από παντού τα μάτια τηλεσκόπια και σε δωρίζουν με ευκρίνεια.

Σ’ οπλίζουν με δύναμη και τη μαγκιά του σίγουρου κατακτητή.

*1η δημοσίευση στο DocTV